خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها- علی نواصر: باشگاه فوتبال فولاد خوزستان که زمانی به عنوان یکی از قطب‌های اصلی پرورش استعدادهای بومی در فوتبال ایران شناخته می‌شد، اکنون در نقطه‌ای ایستاده که هیچ بازیکن خوزستانی در ترکیب اصلی‌اش دیده نمی‌شود؛ وضعیتی که برای هواداران این تیم و مردم فوتبال‌دوست خوزستان، نگران‌کننده و ناامیدکننده تلقی می‌شود.

فولاد خوزستان که دو بار قهرمان لیگ برتر فوتبال ایران شده در هر دو نوبت با تکیه بر بازیکنان بومی و محصولات آکادمی خود به این موفقیت دست یافته بود. اما در سال‌های اخیر، روند حذف تدریجی بازیکنان خوزستانی از ترکیب تیم آغاز شد؛ نقطه شروع این تغییرات به دوران سرمربیگری جواد نکونام بازمی‌گردد و با حضور یحیی گل‌محمدی به عنوان سرمربی فعلی، این روند به اوج خود رسیده و پازل تکمیل شده‌است.

در آخرین دیدار فولاد مقابل پرسپولیس تهران، ترکیب اصلی تیم فاقد هرگونه بازیکن خوزستانی بود؛ اتفاقی که برای تیمی با سابقه‌ای درخشان در پرورش استعدادهای محلی، یک چرخش بنیادین محسوب می‌شود. فولاد که زمانی به عنوان «کارخانه بازیکن‌سازی فوتبال ایران» شناخته می‌شد، اکنون با بی‌توجهی به ظرفیت‌های بومی در مسیری متفاوت و اشتباه گام برمی‌دارد.

این تغییرات، پرسش‌های جدی درباره فلسفه تیم‌داری باشگاه فولاد خوزستان و نقش آکادمی آن مطرح کرده است. با وجود هزینه‌های قابل توجه برای تیم دوم باشگاه یعنی فولاد نوین خوزستان و زیرساخت‌های آکادمی، عدم بهره‌برداری از بازیکنان بومی در تیم اصلی، منطق اقتصادی و ورزشی این سرمایه‌گذاری‌ها را زیر سوال برده است.

منتقدان می‌گویند که این رویکرد هویت باشگاه را تضعیف کرده و ارتباط احساسی میان تیم و هواداران را نیز خدشه‌دار کرده است. در شرایطی که فوتبال خوزستان همواره به عنوان یکی از منابع اصلی استعداد در کشور شناخته می‌شد، کنار گذاشتن بازیکنان بومی می‌تواند تبعات بلندمدتی برای توسعه فوتبال منطقه داشته باشد.

برخی تحلیل‌گران معتقدند که مدیران شرکت فولاد خوزستان به عنوان مالک باشگاه، باید در سیاست‌های تیم‌داری خود بازنگری کنند. حتی انتخاب مدیرعامل باشگاه از تهران به جای بهره‌گیری از ظرفیت‌های مدیریتی محلی به عنوان نشانه‌ای از فاصله گرفتن باشگاه از ریشه‌های خوزستانی‌اش تلقی می‌شود.

در حالی که فولاد خوزستان در گذشته نماد افتخار فوتبال جنوب ایران بود، اکنون در آستانه از دست دادن آن هویت تاریخی قرار گرفته است. بازگشت به مسیر پرورش استعدادهای بومی، شاید تنها راه احیای اعتماد هواداران و بازسازی جایگاه باشگاه در فوتبال ایران باشد.