نابغه چپ‌پای آرژانتین؛ مستانتوئونو وارث نسل طلایی؟
رکوردشکن 17 ساله ریورپلاته پسرک چپپایی است که ساویولا را پشت سر گذاشت.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، مستانتوئونو؛ مسی جدید؟ فرانکو مستانتوئونو تنها 17 سال دارد اما بیش از یک سال است که به الگوی هواداران پرشمار ریورپلاته تبدیل شده. نام او پیوسته در اخبار با تیترهایی نظیر «رئال مادرید اوضاع را زیر نظر دارد»، «بارسلونا پیگیر عملکردش است» یا «بایرن مونیخ علاقه‌مند به جذب اوست» دیده می‌شود.
در حال حاضر، مستانتوئونو مهمترین استعداد جوان فوتبال آرژانتین است. برخلاف کلودیو اِچوری که گرچه به منچسترسیتی پیوست اما هنوز بیشتر از زمین فوتبال در کانال یوتیوب باشگاه دیده می‌شود. این فرانکو بود که جای خود را در ترکیب اصلی ریور باز کرد.
این توجه فقط به دلیل استعداد و عملکردش نیست؛ موفقیت نسل‌های پیشین هم در این مسیر بی‌تأثیر نبوده. آکادمی ریور پلاته در دو دهه اخیر همواره ستاره‌سازی کرده: از جولیان آلوارز و انزو فرناندز گرفته تا کلودیو اچوری و حالا نوبت مستانتوئونوست. او حتی تاکنون چند رکورد تاریخی باشگاه را نیز از نو نوشته است.
ردپای ساویولا
خاویر ساویولا، ستاره سابق ریور در 16 سالگی نخستین بازی حرفه‌ای‌اش را انجام داد و در 19 سالگی با مبلغی چشمگیر (36 میلیون یورو در آن زمان) به بارسلونا پیوست. ریور پلاته با ساویولا دو عنوان قهرمانی کسب کرد و ساویولا نیز تنها چند روز پس از تولد 18 سالگی‌اش به عنوان بهترین بازیکن سال آمریکای جنوبی برگزیده شد.
امروز مستانتوئونو با ساویولا مقایسه می‌شود. او هم در بدو ورود یکی از رکوردهای ساویولا را شکست؛ جوان‌ترین گلزن تاریخ باشگاه شد، اتفاقی که در بهار گذشته رخ داد و بلافاصله توجه استعدادیاب‌های اروپایی را به خود جلب کرد؛ همان‌هایی که مدام در کمپ‌های ریور، بوکا، راسینگ و ایندپندینته پرسه می‌زنند.
در تابستان، او برابر سارمینتو با یک ضربه آزاد گلزنی کرد تا نخستین بازیکن تاریخ ریور باشد که در این سن چنین گلی به ثمر می‌رساند. با وجود سن پایین، زمان بازی زیادی به او داده شد؛ هرچند در کنار اچوری بازی می‌کرد و تداخل نقش بین این دو محسوس بود.
با جدایی اِچوری، مستانتوئونو به ستاره تمام‌عیار خط حمله ریور تبدیل شد. او حالا بازی را در دست می‌گیرد، به هافبک‌های دفاعی کمک می‌کند، مهاجمان را با پاس‌های کلیدی تغذیه می‌کند و با دریبل‌های برق‌آسا، سرعت بالا و شوت‌های دقیق، بار هجومی تیم را به دوش می‌کشد.
در پایان آوریل، او در سوپرکلاسیکو گل زد. باز هم از روی ضربه‌ای ایستگاهی. نیازی به گفتن نیست که آن گل، جوان‌ترین گل تاریخ این نبرد بزرگ بود و رکوردی دیگر از ساویولا را پشت‌سر گذاشت.
سوپراستار؟
گل‌های زیبا، مستانتوئونو را در جایگاه یک ستاره آینده‌دار قرار داده‌اند. او راه زیادی رفته، اما هنوز در زرق‌وبرق شهرت غرق نشده. جدیت و تمرکز او به ویژه برای یک نوجوان تحسین‌برانگیز است و او هرگز تصویری از یک جوان خام ارائه نمی‌دهد.
در تیم ریور، آنچه بیش از همه درباره او جلب توجه می‌کند، نه صرفاً مهارت، بلکه سن اوست. در ترکیبی که بازیکنانی مانند انزو پرز 39 ساله حضور دارند و دیگرانی که قهرمان جهان، فاتح جام آمریکا، فینالیست جام جهانی یا جزو برترین گلزنان تاریخ لیبرتادورس‌اند، این یک پسر 17 ساله است که در مرکز توجه قرار دارد.
مستانتوئونو واقعاً بازی پخته و هوشمندانه‌ای ارائه می‌دهد. راستش را بخواهید، خیلی‌ها از حالا در او یک سوپراستار می‌بینند. شاید بیش از حد. به ویژه که چپ‌پا بودنش، خاطره‌هایی از مارادونا و مسی را زنده می‌کند. بازیکنی تکنیکی، تهاجمی، چپ‌پا و آرژانتینی... مقایسه با اسطوره‌ها اجتناب‌ناپذیر است. حتی برخی، فقط به خاطر اینکه نام خانوادگی‌اش با حرف M شروع می‌شود، آینده‌ای بزرگ برای او پیش‌بینی می‌کنند.
اینجاست که نگرانی‌ها آغاز می‌شود؛ استعداد فرانکو تردیدناپذیر است و همه چیز برای تبدیل شدن به پادشاه آینده فوتبال را دارد. اما دنیای فوتبال امروز با شهرت و پول‌های هنگفت پر از دام‌هایی است که بسیاری از ستاره‌های جوان با وجود پتانسیل بالا در آن سقوط کرده‌اند.
بیایید امیدوار باشیم که مستانتوئونو یکی از آنها نباشد. آن‌وقت، شاید بیست سال دیگر، بتوانیم واقعاً درباره سه آرژانتینی بزرگ در تاریخ فوتبال صحبت کنیم.
