اکرت:خون ایرانی در رگ‌هایم است و عاشق بازی در جام جهانی هستم

به گزارش خبرگزاری تسنیم، دنیس اِکرت آینسا که در سال 1997 از مادری اسپانیایی و پدری ایرانی - آلمانی در شهر بُن آلمان به دنیا آمد، از جمله بازیکنانی است که کادرفنی تیم ملی فوتبال ایران او را زیرنظر دارد و ممکن است در آینده‌ای نزدیک به تیم ملی فراخوانده شود. او که در ماه ژانویه 28 ساله می‌شود، سابقه بازی در بوروسیا مونشن‌گلادباخ، سلتاویگو، اینگلشتات و یونیون سن‌ژیلوای بلژیک را دارد و در حال حاضر هم به طور قرضی عضو تیم استاندارد لیژ بلژیک است.

اکرت که در تیم زیر 19 سال آلمان هم به میدان رفته، در گفت‌وگو با پادکست «گل بزن» درباره ریشه خانوادگی‌اش گفت: پدرم دو رگه ایرانی-آلمانی‌ است. پدربزرگم ایرانی بود و در سن 18 سالگی برای تحصیل به آلمان آمد. در آنجا با مادربزرگم آشنا شد که حاصل ازدواج‌شان پدرم بود. بعدها پدربزرگم مجبور شد به ایران برگردد. او هر از گاهی به ما سر می‌زد، اما نمی‌توانست برای طولانی مدت در آلمان بماند. هنوز در ایران اقوامی دارم، فکر می‌کنم بسیاری از مردم ایران، آناهیتا درگاهی (بازیگر) را بشناسند، او عمه من هست. چند تا عمو هم در ایران دارم و همه آنها در تهران زندگی می‌کنند.

وی افزود: آناهیتا و عموهایم به  آلمان آمدند، اما برای من به خاطر فصل فوتبالی کمی سخت بود که به ایران بروم. خیلی فرصت رفتن به ایران را نداشتم ولی چند سال پیش به آنجا رفتم که به اقوامم سر بزنم و باید بگویم ایران خیلی زیبا است. فرهنگ ایران برای من فرهنگ بسیار متفاوتی بود. اولین باری که به آنجا رفتم برایم جالب بود که چقدر خیابان‌ها شلوغ است و مردم چگونه رانندگی می‌کنند که با آلمان خیلی متفاوت است. ایران فرهنگ و تاریخ متفاوتی دارد. در ایران موزه‌های زیادی رفتم و غذاهای متنوعی خوردم. خاطرات بسیار زیبایی از دیدار با خانواده و از فرهنگ زیبای ایران دارم. غذای مورد علاقه‌ ایرانی‌ام هم کباب با برنج زعفرانی است.

مهاجم استاندار لیژ درباره شروع فوتبالش گفت: در سن کم فوتبال را شروع کردم. از بچگی عاشق فوتبال بودم و هنوز هم با تمام وجودم دوستش دارم. ابتدا مجبور شدم یک قدم به عقب بردارم و به باشگاه آلِمانیا بروم که باشگاهی به بزرگی اف‌سی کلن نیست، اما وقتی به آخن آمدم اینطور بود که در چند ماه از بقیه بچه‌ها سبقت گرفتم و سپس به بوروسیا مونشن‌گلادباخ رفتم که باشگاه بسیار بزرگی در آلمان است.

اکرت اضافه کرد: خیلی زود متوجه شدم که در هر تیمی که بازی می‌کنم، همیشه یکی از بهترین‌ها هستم، گل می‌زنم، پاس گل می‌دهم و فوتبال خوبی بازی می‌کنم، بنابراین تمرکزم را روی فوتبال گذاشتم. در تیم زیر 17 سال بروسیا مونشن‌گلادباخ بازی کردم در هر دو سال حضورم در تیم زیر 19 سال بوروسیا مونشن‌گلادباخ یکی از بهترین گلزنان بودم. پس باید انتخاب می‌کردم که بهترین گزینه برای قدم بعدی چیست. می‌دانستم کار دشواری برای بازی در تیم بزرگسالان بوروسیا مونشن‌گلادباخ خواهم داشت، هرچند لیاقت بازی در تیم اصلی مونشن‌گلادباخ را داشتم. به همین دلیل تصمیم گرفتم به اسپانیا بروم. مادرم اسپانیایی و اهل شهر ویگو است، جایی که من در نهایت با باشگاه این شهر یعنی سلتاویگو قرارداد امضا کردم. خانواده‌ام را در سن 19 سالگی ترک کردم تا به اسپانیا بروم و رؤیاهایم را دنبال کنم. واقعاً خیلی سخت بود.

دنیس اکرت در مواجهه با این پرسش که «آیا در جوانی الگویی در دنیای فوتبال حرفه‌ای داشته‌ای؟»، اظهار داشت: وقتی جوان بودم، فرناندو تورس را دوست داشتم، البته عاشق دیدیه دروگبا بودم و قطعاً کریستیانو رونالدو. مسی نیز برایم الهام‌بخش بود. می‌توانم بگویم دروگبا، تورس، و رونالدو قهرمانان من هستند، مخصوصاً رونالدو که از نظر ذهنی، خیلی دیوانه‌وار است، این مرد مثل یک ماشین است. کارهایی که کریس هر روز انجام می‌دهد، باورنکردنی است. رونالدو خیلی الهام‌بخش است، اما سعی نکردم از نوع فوتبال او تقلید کنم. دوست دارم به سبک خودم و بین خطوط بازی کنم، در عمق هم می‌توانم بازی کنم اما هیچوقت سعی نمی‌کنم از بازی کسی تقلید کنم. همیشه سعی می‌کنم خودم باشم، اما می‌توانم بگویم که قهرمانان یا شخصیت‌های الهام‌بخش برای من مشخصاً این سه نفر بودند.

وی در مواجهه با این پرسش که «آیا شرایط بازی برای تیم ملی فوتبال ایران را داشته و پاسپورت ایرانی داری؟»، خاطرنشان کرد: پاسپورت ایرانی ندارم. چندین بار با من تماس‌هایی گرفته شده است، نمی‌دانم آیا می‌توانم نام آنها را بگویم یا نه، اما افرادی از طرف تیم ملی ایران بودند. آنها تلاش داشتند مشکلاتم را حل کنند چون پدربزرگ ایرانی‌ام چند سال پیش فوت کرد و پدرم پاسپورت ایرانی ندارد. بنابراین عمه من  باید مدارک را برای تیم ملی فراهم می‌کرد تا پاسپورت پدرم را بگیرد و سپس از آن طریق من پاسپورتم را بگیرد. اتفاقی که افتاد این بود که کسی از تیم ملی با من تماس گرفت. تلاش کردیم این موضوع را حل کنیم، سپس تماس‌ها کمتر شد. نمی‌دانم چرا. فکر می‌کنم شاید چون این موضوع را با عمه‌ام در میان گذاشتم، کمی سخت شد. نمی‌دانم شاید انجام این کار آسان نیست، اما این دقیقاً همان نقطه‌ای است که در حال حاضر در آن هستیم.

مهاجم پیشین سلتاویگو درباره اینکه آیا فکر می‌کند در چند ماه آینده تلاشی برای گرفتن پاسپورت ایرانی‌اش خواهد کرد و ممکن است به بازی‌های تیم ملی ایران در ملی در ماه مارس (اسفند و فروردین) دعوت شود، گفت: این به من بستگی ندارد و به کادرفنی تیم ملی بستگی دارد. اگر آنها بخواهند من را دعوت کنند، باید برای گرفتن مدارکم تلاش کنند. صحبت‌های بسیار خوبی با برخی از اعضای کادرفنی داشتم. این چیزی است که می‌توانم بگویم، اما هرگز به این صورت نبود که برای تیم ملی ایران بازی خواهم کرد یا نه. ابتدا باید برخی مسائل دیگر را حل کنیم. دو روز پیش با عمه‌ام صحبت کردم و او از من درباره وضعیت موجود پرسید چون به من گفت مدارکی که لازم بوده را ارسال کرده است، اما این را هم گفت که نتوانسته یکی از مدارک لازم را ارسال کند چون مربوط به پدربزرگم بوده است.

اکرت یادآور شد: او تلاش خواهد کرد مدارک را تهیه کند، اما این به فدراسیون فوتبال ایران بستگی دارد. اگر آنها بتوانند این مشکل را حل کنند، تازه باید درباره برنامه‌مان صحبت کنیم، درباره اینکه چه هدفی داریم. سپس می‌توانیم بحث کنیم که آیا فرصت حضور من در تیم ملی برای بازی‌ های ماه مارس فراهم است یا خیر. هنوز زمان زیادی تا ماه مارس باقی مانده است. نمی‌توانم اکنون به بازی برای ایران فکر کنم، اگر مشکلات حل نشود. اگر مشکلات حل شود، می‌توانم بازی در تیم ملی ایران را تصور کنم چون مشخصاً خانواده‌ای در آنجا دارم. عاشق فوتبال بازی کردن هستم. اگر بتوانم خانواده‌ام که در آنجا هستند و مردم ایران را خوشحال کنم، این چیزی است که  می‌توانم تصور کنم اما اکنون در موقعیتی نیستم که بتوانم به طور قطعی در موردش صحبت کنم. برای یک فوتبالیست  بازی در جام جهانی یا  بازی در مسابقات بزرگ یک رؤیا است. می‌توانم تصور کنم که در جام جهانی برای ایران به میدان بروم.

این بازیکن گفت: بازی کردن در تیم ملی فوتبال ایران قطعاً یک افتخار خواهد بود چون می‌دانم چقدر مردم ایران نسبت به فوتبال شور و اشتیاق دارند. ویدیوی بازی‌های تیم‌های ایرانی در ورزشگاه‌های ایران را دیده‌ام، برای مثال هواداران پرسپولیس و تراکتور دیوانه‌کننده هستند، آنها چه جوی در ورزشگاه درست می‌کنند و در مورد تیم ملی هم همینطور است. پیام‌های بسیار خوبی از مردم ایران دریافت کرده‌ام. آنها حتی نمی‌دانند که آیا من به تیم ملی دعوت شده‌ام یا نه. بنابراین این یک نوع احساسی است که اگر برای ایران بازی کنم فقط می‌خواهم این عشق و محبتی که آنها نسبت به من داشته‌اند را جبران کنم. در تیم ملی بازیکنان بزرگی حضور دارند، مثلاً مهدی طارمی مهاجم اینتر. او مهاجمی کاملاً متفاوت از من است. طارمی قدبلند است و در نگه داشتن توپ مهارت دارد. فکر می‌کنم اگر ما روزی با هم بازی کنیم یا در یک تیم باشیم، این برای هر دوی ما مفید خواهد بود.

اکرت درباره اینکه در سال‌های اخیر ارتباط مستقیمی با مربیان فعلی و قبلی تیم ملی داشته‌ است، گفت: تنها گفت‌وگویی که داشتم با سعید الهویی دستیار سرمربی  تیم ملی بود که فکر می کنم او دستیار اصلی سرمربی (قلعه‌نویی) است. او با من تماس گرفت و درباره تیم ملی و همه چیز توضیح داد.

 وی با اشاره به اینکه نمی‌تواند فارسی صحبت کند، تصریح کرد: از نظر من یادگیری زبان فارسی  بسیار دشوار است چون خیلی با زبان‌هایی مثل آلمانی، اسپانیایی و غیره تفاوت دارد. کلماتی همچون "سلام"، "چطوری؟" و "دوستت دارم" را بلدم اما نمی‌توانم فارسی صحبت کنم. تلاش می‌کنم حداقل کمی یاد بگیرم، اما فکر می کنم این روزها، در فوتبال مدرن، دانستن زبان انگلیسی کفایت می‌کند چون اکثر بازیکنان می‌توانند انگلیسی صحبت کنند.

اکرت خاطرنشان کرد: نمی‌توانم پنهان کنم که خون ایرانی در رگ‌هایم است. هرگز نمی‌توانم این کار را انجام دهم. اگر آنها بتوانند مشکل  پاسپورتم را حل کنند، این امکان برای من وجود دارد که برای ایران بازی کنم، اما تا آن زمان بازی برای ایران امکان‌پذیر نیست.

مهاجم استاندار لیژ درباره خبری که برخی رسانه‌های ایرانی چند هفته پیش منتشر کردند و مدعی شدند که او برای بازی‌های ماه مارس به تیم ملی دعوت خواهد شد، گفت: اول از همه، فکر نمی‌کنم هیچ تیم ملی در ماه نوامبر برای بازی‌های ماه مارس دعوت‌نامه صادر کند، بنابراین این خبر نمی‌تواند درست باشد چون نمی‌دانید آیا در ماه فوریه کسی مصدوم خواهد شد یا نه! من هم این شایعات را خوانده‌ام، اما هرگز به صورت رسمی به تیم ملی دعوت نشده‌ام. تنها چیزی که می‌توانم بگویم این است که چند ماه پیش برای موضوع پاسپورتم با من تماس گرفته شد، اما از آن زمان به بعد، این موضوع بسته به من ندارد.

وی درباره احتمال حضورش در جام جهانی پیش‌رو خاطرنشان کرد: در زمان برگزاری جام جهانی 2026 من 29 ساله خواهم بود، بنابراین در بهترین سن فوتبال خود، با تجربه و با آمادگی جسمانی بالا خواهم بود. عاشق این هستم که در جام جهانی بازی کنم  و این تجربه را داشته باشم که خودم را با یک تیم ملی به چالش بکشم. اگر مشکل پاسپورتم حل شود و به تیم ملی دعوت شوم، سعی خواهم کرد در اردوی تیم ملی خودی نشان دهم و بهترین عملکردم را ارائه دهم. فکر می‌کنم سطح لازم برای بازی با این نوع بازیکنان را دارم و می‌توانم به تیم ملی کمک کنم. اگر هم همه چیز خوب پیش برود، طبیعتاً می‌توانم تصور کنم که در جام جهانی به میدان بروم.

دنیس اکرت در خصوص عملکرد تیم ملی در جام جهانی اخیر یادآور شد: همیشه احساس می‌کنم که ایران تیم بهتری نسبت به نتایجی که می‌گیرد، است. آنها تیم خوبی دارند و فوتبال خوبی بازی می‌کنند. گاهی اوقات کمی بدشانس هستند، اما همیشه سعی می‌کنند فوتبال بازی کنند. فکر می‌کنم واضح است که نتیجه‌گیری در جام جهانی سخت است چون تیم‌های بزرگی در جام جهانی حضور دارند. همچنین فکر می‌کنم در جام ملت‌های آسیا 2023 با توجه به رقبایی که بود و توانایی که بازیکنان تیم ملی دارند، می‌توانستند بهتر عمل کنند و پیشروی بیشتری داشته باشند، اما شما می‌دانید فوتبال چگونه پیش می‌رود و گاهی فقط بدشانسی است.

مهاجم استاندارد لیژ خاطرنشان کرد: همیشه تماشای بازی‌های تیم ملی برایم لذت‌بخش است، آنها هواداران خوبی هم دارند. وقتی در شهر کلن بودم و تیم ملی ایران آنجا بازی می‌کرد، شهر پُر از ایرانی‌هایی بود که برای تشویق تیم ملی به ورزشگاه می‌رفتند. آنها خیلی خوب فوتبال بازی می‌کنند و تنها کمی بدشانس هستند، اما همیشه آماده هستند. فکر می‌کنم این تیمی است که همیشه می‌تواند در مسابقات شگفتی‌سازی کند.