به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، حضور تیم‌های ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا و تبدیل شدن اسمی آنها به باشگاه حرفه‌ای، 20 ساله شده است. لیگ برتر فوتبال ایران بیستمین دوره حرفه‌ای خود را پشت سر می‌گذارد، اما هنوز مشکلاتی وجود دارد.

درگیری فوتبال ایران با مسائل بین‌المللی به دلیل عدم شناخت یا توجه به قوانین، بسیار زیاد است. برخی باشگاه‌های ما پس از سال‌ها حضور در عرصه‌های بین‌المللی شاید هنوز ابتدایی‌ترین اصول را نمی‌دانند یا نمی‌توانند به این اصول پایبند باشند. به همین دلیل معمولاً در سفرها دچار مشکلاتی می‌شوند که کمتر باشگاهی در همان عرصه با این مشکلات مواجه می‌شود.

هم اکنون چهار باشگاه ایرانی در کشورهای عربستان، امارات و هند حضور دارند تا بازی‌های خود را در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا پشت سر بگذارند. حواشی برخی از آنها پیش از سفر به مقصد این کشورها آغاز شد و برخی از حواشی همچنان ادامه دارد. مسلماً اشاره به این موارد، دفاع از کشورهای میزبان نیست و چنین نقدی دال بر این نیست که ایرادی در میزبانی‌ها وجود نداشته و ما بهانه‌گیری می‌کنیم، اما برخی موارد چیزی شبیه به گل به خودی است.

مواردی همچون زمین تمرینی، هتل، امکانات اولیه و تغذیه جزو مواردی است که مدیر هر باشگاه یا تیمی باید آن را با نماینده مستقر AFC در کشور میزبان هماهنگ کند، اما گاهی این موارد ساده به فدراسیون ارجاع داده می‌شود. سؤالی که اینجا مطرح است، آیا فدراسیون فوتبال صرفاً نهادی برای تسهیل کارهای باشگاه‌هاست یا باید مسئولیت آنها را هم به عهده بگیرد؟ آیا مدیرانی که در سفرها هستند، وظیفه هماهنگی این مسائل پیش پا افتاده را دارند یا این مسئولیت را هم باید فدراسیون فوتبال انجام دهد؟

اگر مشکلی هم وجود دارد، به جای انتقاد به میزبانی‌ها و ارجاع آن به AFC دچار خود انتقادی می‌شویم و برخی باشگاه‌ها با زیر سؤال بردن فدراسیون فوتبال سعی دارند مشکلات خود را فریاد بزنند. البته که نقدهای زیادی در بسیاری از موارد به فدراسیون فوتبال وجود دارد، اما رسیدگی به موارد تیم‌های باشگاهی و کارهای آنها در سفرها، نه به عهده فدراسیون بلکه به عهده باشگاه‌هاست. در غیر این صورت، نیازی به حضور مدیر در کنار هیچ تیم باشگاهی وجود ندارد.