به گزارش وبسایت نود، یک روز پس از شکست 2-1 یوونتوس برابر ورونا، همگان منتظر برتری اینتر در دربی دلامدونینا و بازگشت دوباره این تیم به صدر جدول بودند.

اختلاف 19 امتیازی دو تیم اینتر و میلان در جدول رده بندی پیش از سوت شروع فابیو مارسکا می‌توانست نویدبخش یک پیروزی آسان برابر میلان باشد اما هر کس روند میلان در هفته های اخیر و به ویژه پس از بازگشت زلاتان را رصد کرده، می‌دانست این بازی نمی‌تواند آن قدر ها هم برای اینتر آسان باشد. 

روسونری با 5 برد و 2 تساوی در 7 بازی آخر گام به سن‌سیرو گذاشت و نیمه نخست را هم با درخشش زلاتان، با برتری 2-0 به رختکن رفت. اما کونته در نیمه دوم تفاوت های خود با پیولی را به رخ کشید و شکست 2-0 را با پیروزی 4-2 عوض کرد تا برای اولین بار پس از هفته هجدهم، صدر جدول سری آ دوباره آبی و مشکی شود. 

تا پایان هفته بیست و دوم، هر کدام از دو تیم اینتر و یووه 11 هفته صدرنشینی را تجربه کرده بودند و در هفته بیست و سوم، اینتر بالاخره از یووه پیشی گرفت. نراتزوری اکنون تنها با تفاضل گل بهتر در صدر جدول جای گرفته و در هفته آتی، در المپیکو رقابت سختی با لاتزیو خواهد داشت؛ تیمی که تنها یک امتیاز با صدرنشیان سری آ فاصله دارد. ضمن آن که هنوز بازی با یوونتوس در آلیانز تورین هم باقی مانده است. اما یک نکته تاریخی نشان می‌دهد که اینترمیلان شانس بالایی برای کسب قهرمانی در فصل جاری دارد.

اینترمیلان تا پایان هفته هفدهم در 16 بازی به پیروزی رسیده و تنها یک بار شکست خورده است؛ به استناد آمار اوپتا، این چهارمین فصلی است که اینترمیلان در تاریخ سری آ به چنین حدنصابی می‌رسد. (حداقل 16 برد و حداکثر یک شکست) بررسی 3 فصل قبل هم نشان می‌دهد سرنوشت اینتر در پایان، چیزی به جز قهرمانی نبوده است.

نراتزوری در فصل 89-1988 تا پایان هفته بیست و سوم در 18 دیدار به پیروزی رسیده بود و تنها یک شکست در کارنامه خود داشت. (شکست 4-3 برابر فیورنتینا در هفته هفدهم) اینتر تا پایان فصل تنها یک بار دیگر شکست خورد و در پایان، با هدایت جیووانی تراپاتونی و بهترین فصل فوتبالی آلدو سرنا (که با 22 گل آقای گل سری آ شد) با کسب 58 امتیاز از 34 بازی و اختلافی 11 امتیازی نسبت به ناپولی مقتدرانه قهرمان شد. این اختلاف در شرایطی رقم خورد که در آن دوران، هر پیروزی 2 امتیاز داشت و اگر به هر پیروزی 3 امتیاز اختصاص دهیم، این اختلاف عدد حیرت انگیز 19 را نشان می‌دهد!

اینترمیلان فصل 07-2006 را با سقوط یوونتوس به سری بی و کسر امتیاز از میلان، به عنوان مدعی جدی قهرمانی آغاز کرده بود، اما با روندی که افعی ها تحت هدایت مانچینی داشتند، بعید به نظر می‌رسد یووه و میلان هم در بهترین حالت می‌توانستند چالشی جدی برای اینتر ایجاد کنند. اینتر تا پایان هفته بیست و سوم 20 بار برنده شده بود و تنها برابر سمپدوریا، کالیاری و اودینزه امتیاز از دست داده بود. 

اینتر تا پایان فصل تنها در یک بازی شکست خورد (باخت 3-1 برابر رم در سن‌سیرو) و در پایان با کسب 97 امتیاز، با اختلافی 22 امتیازی نسبت به رم مقتدرانه ترین قهرمانی در تاریخ سری آ (از نظر اختلاف با نزدیک ترین تعقیب کننده) را رقم زد. 

اینتر در فصل 08-2007 هم شرایط نسبتا مشابهی با فصل قبل داشت. این تیم تا پایان هفته بیست و سوم شکست نخورد و 18 برد و 5 تساوی داشت. البته 3 شکست در ادامه فصل و تساوی های متعدد، موجب شد تکلیف قهرمانی به روز پایانی کشیده شده و اینتر با دبل ابراهیموویچ در انیو تاردینی، پارما را 2-0 شکست داده و با 85 امتیاز قهرمان سری آ شود. همانند فصل قبل، رم نزدیک ترین تعقیب کننده اینتر در جدول بود.

اکنون و پس از 12 فصل، تاریخ برای اینتر تکرار شده و حال باید دید آیا کونته می‌تواند همانند تراپاتونی و مانچینی، تیمش را به سلامت به قهرمانی سری آ برساند و روند اسکودتوهای متوالی یووه را در همان عدد 8 متوقف کند یا خیر.