به گزارش وب‌سایت نود، تیم ملی ویلموتس این روزها نگران‌کننده ظاهرشده است. این نگرانی فقط مختص به صعود از این مرحله و همچنین صعود به جام‌جهانی نیست. حتی در بدبین‌ترین حالت هم می‌توان امیدوار بود که در دور برگشت ایران از گروهش صعود می‌کند اما آن چیزی که بیشتر نگران‌کننده است کیفیت بازی‌های ملی است. همچنین تصمیمات اشتباه ویلموتس در دو باخت اخیر و نگرانی از تکرار تصمیمات این‌چنینی در مراحل بالاتر و حساس‌تر.

یکی از اشتباهات ویلموتس به مرحله پیش از ورود به زمین مسابقه و رویارویی با حریف برمی‌گردد. انتخاب لیست تیم ملی و انتخاب ترکیب اصلی به خصوص در بازی با عراق از جمله اشتباهات ویلموتس بود. انتقادی که در زمان کی‌روش به این مربی وارد می‌شد این بود که هر بازیکنی صرف لژیونر بودن بدون توجه به شرایط وآمادگی‌اش به تیم ملی دعوت می‌شد. حالا این انتقاد در مورد ویلموتس از آن سو وارد است. بازیکنانی مانند جهانبخش و عزت‌اللهی شاید در تیم باشگاهی‌شان شرایط خوبی نداشته‌اند اما همیشه از بهترین‌های تیم ملی بوده‌اند. حضور در تمرینات برایتون و آمادگی در اردوهای این تیم شاید جهانبخش را شایسته حضور مقابل غول‌های لیگ برتری نکرده باشد اما برای تیم‌هایی در سطح آسیا می‌تواند کافی باشد. بازیکنانی که سال‌هاست در تیم ملی حضور دارند و از دو فاکتور تجربه و هماهنگی با سایر بازیکنان به حد کافی برخوردارند و غیبت آنها می‌تواند به تیم ملی ضربه وارد کند.

تیم ملی در داخل زمین اشتباهات تاکتیکی زیادی را دارد. گاف‌های دفاعی و مهاجمان بیکار و بی‌اثر نشان می‌دهد که ویلموتس در هیچ زمینه‌ای نتوانسته تاثیر مثبتی داشته باشد. ویلموتس مثل یک غریبه روی نیمکت تیم ملی ایران می‌نشیند. مربی‌ای که به نظر می‌رسد نه چندان با حریفان آسیایی و شیوه بازی آنها آشناست و  نه چندان با بازیکنان تیم خودش. نداشتن بازی تدارکاتی و حضور نداشتن در ایران و اردوهای کوتاه‌مدت دلایلی بوده که سرمربی بلژیکی چندان از توانایی‌ها و نقاط ضعف و قوت بازیکنان خودش آگاه نباشد. این نقطه ضعف در تعویض‌های تیم ملی هم خودش را نشان می‌دهد. ویلموتس بعد از دیدن نقاط ضعف بازیکنان و تیمش در میدان هم راهکارهای موثری برای ترمیم آنها ندارد. تعویض نکردن مسعود شجاعی در بازی مقابل عراق یکی از تصمیمات عجیب او بود. همچنین ورود کاوه رضایی در دقایقی که بازی به پایان رسیده و مشخص نیست مهاجم تازه‌وارد تیم ملی در چند دقیقه باقی‌‌مانده چه کاری می‌تواند انجام دهد. بقیه تعویض‌های ویلموتس هم هیچ تاثیری برروند بازی نداشتند.

ویلموتس شاید از شرایط  تیم‌های آسیایی و بازیکنان خودش چیزهای زیادی نداند اما احتمالا می‌داند که بازی برابر عراق چقدر برای ایران اهمیت داشت. بردن در این بازی از هر نظر برای تیم ملی مهم بود. قبل از چنین دیداری با این اهمیت قهر کردن و ترک تیم هیچ توجیهی به جز عدم حرفه‌ای گری ندارد. بی‌شک این که ویلموتس پولش را بخواهد و برای گرفتن آن به دنبال چاره باشد حق مسلم این مربی است اما او می‌توانست زودتر یا دیرتر دست به این اقدام بزند نه یک هفته مانده به بازی حساس مقابل عراق. قطعا تبعات این قهر و حاشیه‌ها یکی از دلایل باخت تیم ملی بود که تقصیر آن برعهده ویلموتس و فدراسیون است. فدراسیونی که با بدقولی‌هایش این بهانه را دست ویلموتس داد و مربی‌ای که شرایط و اوضاع ایران و تحریم‌ها را می‌دانست و نشستن روی نیمکت را قبول کرده بود اما خیلی زود سرناسازگاری گذاشت.