به گزارش وبسایت نود، شکست مقابل عراق در کشور اردن، سناریویی نبود که طرفداران تیم ملی توقعش را داشتند. ایران برای دومین بازی پیاپی شکست خورد و حالا، برای صعود از این مرحله باید منتظر بازی‌های برگشت در تهران بماند. آخرین باری که تیم ملی دو بازی پیاپی را باخت، بیش از 5 سال قبل و در جام جهانی 2014 بود که مغلوب آرژانتین و بوسنی شد. برای پیدا کردن مورد قبلی، باید تا دوران قطبی و بازی با کویت و برزیل عقب رفت. دو باخت رسمی مقابل تیم‌های آسیایی، از سال 97 و بازی‌های انتخابی جام جهانی فرانسه بی سابقه است.

شاید نقطه ضعف اصلی تیم ویلموتس که باعث ناکامی در دو بازی اخیر شده، خوردن گل اول بازی باشد. ایران در 3 بازی از 6 بازی با سرمربی جدیدش، گل اول بازی را خورده است. بازی با کره جنوبی، تیم ملی به بازی برگشت و مساوی کرد اما در بازی با بحرین و عراق، با شکست مسابقه را به پایان رساند. این موضوع، می‌تواند به سبک بازی جدید تیم ملی و گارد بازتر مقابل حریفان یا تمرکز کمتر بازیکنان مربوط باشد اما در هر صورت، تبدیل به یک نقطه ضعف نگران کننده برای ایران شده است. آن هم در حالی که همه حریفان قبلی تیم ملی آسیایی بودند و بجز کره جنوبی، هیچکدام مدعی جدی حضور در جام جهانی به حساب نمی‌آیند.

زدن گل اول در بازی‌های مهم، بخش زیادی از مسیر پیروزی است. به طور مثال در لیگ برتر ایران، سپاهان و پدیده از 7 مسابقه‌ای که گل اول را زدند 6 بازی پیروز شدند و پرسپولیس رده سومی، همه بازی‌هایی که گل اول را زده برده است. هیچکدام از تیم‌های لیگ هم، آماری بهتر از پیروزی در یک سوم بازی‌ها پس از خوردن گل اول ندارند. تیم ویلموتس هم جزو تیم‌هایی است که بعد از زدن گل اول، همیشه پیروز شده و هر بار گل اول را خورده، نتوانسته بازی را ببرد.

بالا بردن انسجام تیم ملی در بازی‌های دور برگشت، می‌تواند دوباره اوضاع را به نفع ایران عوض کند. به خصوص که سه بازی از 4 بازی دور برگشت در تهران برگزار می‌شود و ویلموتس در هر دو بازی خانگی مقابل سوریه و کامبوج، توانسته بردهای پرگلی بدست آورد.