به گزارش ایلنا، روز گذشته سرانجام اتفاقی که از مدت ها رقم خوردن آن مشخص بود، اتفاق افتاد و افشین پیروانی جانشین محسن خلیلی شد. ساعتی پس از پایان ضیافت ناهار سیامک نعمتی در دیزی سرای حوالی میدان راه‌آهن، تصویر خندان محمدحسن انصاری‌فرد در کنار افشین پیروانی منتشر شد تا مشخص شود، مدیر پرسپولیس از این پس کاپیتان سابق این تیم خواهد بود؛ کسی که حضور در این باشگاه به عنوان بازیکن، کاپیتان، سرمربی، مربی و سرپرست را در کارنامه داشت.

 بازگشت افشین پیروانی در حالی اتفاق افتاد که او دو سال پیش و پس از پایان لیگ هفدهم از جمع قرمزها جدا شده بود؛ این آخرین فریمی است که از پیروانی به عنوان مدیر سرخپوشان منتشر شد. جایی که در کنار برانکو ایوانکوویچ با لبخند جام را در دست داشت و شاید فکرش را هم نمی‌کرد که چند روز بعد با اجرایی شدن حکم محرومیت پنج ساله، حتی اجازه سفر به امارات برای همراهی سرخپوشان در دیدار با الجزیره را داشته باشد.

این البته اولین بار نبود که پیروانی از جمع سرخ‌ها کنار گذاشته می‌شد. 10 سال  قبل در شرایطی که کار خود به عنوان دستیار نلو وینگادا را پیش می‌برد، عباس انصاری فرد به دلیل «ترجمه نادرست گفته های سرمربی» پیروانی را کنار گذاشت و این تصمیم را «به صلاح پرسپولیس» عنوان کرد. اما این بار برادر او یعنی محمدحسن، کاپیتان اسبق قرمزها را به عنوان سرپرست منصوب کرد و صلاح باشگاه را به این شکل دید.

پیروانی که 11 سال به عنوان بازیکن در تیم پرسپولیس فعالیت می‌کرد، سال های پرفراز و نشیبی را در باشگاه قرمزپوش پایتخت سپری کرد؛ از نخستین سال های دهه 80 که دچار افت فنی شده بود تا آخرین سال های این دهه که روزهای تیره را به عنوان مرد نخست نیمکت تجربه کرد. او سال 87 به عنوان سرمربی تیم پرسپولیس، جای افشین قطبی را گرفت و یازده هفته نیز سرمربی این تیم ماند اما در نهایت با فشار هواداران به دلیل کسب نتایج نامناسب جای خود را به وینگادای پرتغالی داد و اصفهان، کرمان، تهران و سرانجام رشت، شعار «حیاکن، رها کن» را شنید.

عمر مربیگری پیروانی در پرسپولیس به همان دوره کوتاه مربوط می‌شود. در آن دوران بسیاری اعتقاد داشتند پیروانی می‌تواند جانشین خوبی برای قطبی باشد چرا که هم از محبوبیت بین هواداران بهره می‌برد و هم در تیم مقبولیت قابل توجهی دارد؛ تیمی که با حضور کریم باقری، علی کریمی، ابراهیم توره، علیرضا نیکبخت، ایوان پتروویچ، سپهر حیدری، محسن خلیلی و... یکی از پرستاره ترین تیم های تاریخ پرسپولیس در لیگ برتر محسوب می‌شد. همین تعدد ستاره ها این فرضیه را ایجاد کرده بود که پرسپولیس نیاز خاصی به سرمربی خارجی یا باتجربه ندارد و حضور فردی نظیر پیروانی که هماهنگی را بین آن ها ایجاد کند، کافی‌است.

اما در نهایت آن چه که رقم خورد؛ شکست به ذوب آهن و ملوان، توقف مقابل مس، سایپا و پیکان و البته کسب چند پیروزی بود. نتایجی که در نهایت منجر به سقوط مدافع عنوان قهرمانی تا میانه های جدول لیگ هشتم شد.

این نتایج ضعیف در کنار کارنامه ضعیف تر در استیل آذین سبب شد تا پیروانی عطای سرمربیگری را به لقایش ببخشد و دیگر هیچگاه به عنوان مرد شماره یک نیمکت مطرح نشود. اما در لیگ چهاردهم، پیشنهاد علی دایی به افشین سبب شد تا او به عنوان دستیار شهریار به پرسپولیس بازگردد. البته این بار هم عمر مربیگری پیروانی در این تیم طولانی نشد و با کسب نتایج ضعیف و با یک تصمیم جنجالی و عجیب، کادرفنی دایی از پرسپولیس رفتند و پیروانی هم این بار برای همیشه مربیگری را کنار گذاشت.

با این حال حضور در تیم ملی در قامت یک مدیر، سبب شد تا او آلترناتیو محمود خوردبین برای سرپرستی تیم پرسپولیس باشد. خوردبین که از آغاز، همراه همیشگی پرسپولیسی‌ها بود سرانجام در نیم فصل لیگ هفدهم از پرسپولیس رفت و جای خود را به افشین پیروانی داد. در چند ماهی که پیروانی سرپرست سرخپوشان بود، سکوها همچون دوران بازیکنی حامی وی بودند و بعید به نظر می‌رسید برای فصل جدید او کنار گذاشته شود اما حکم کمیته اخلاق، کار این سرپرست نوپا را به خط پایان رساند.