به گزارش وبسایت نود و به نقل از آاس، بارسلونا شنبه شب به رقابت های لالیگا بازگشت و در ادامه روند ضعیف خود دور از نیوکمپ، با نتیجه 2-0 تن به شکست برابر گرانادا، یکی از تیم های آماده این فصل، داد.

بارسلونا فصل را با سوپرگل آریتز آدوریز در سن مامس، با شکست 1-0 برابر اتلتیک بیلبائو آغاز کرد، در دومین بازی دور از خانه برابر اوساسونا با تساوی 2-2 متوقف شد و در سومین دیدار در لوس‌کارمنس مغلوب شاگردان دیگو مارتینس شد. اما این نتایج موجب نگرانی آن ها شده است، چرا که این آمار آخرین بار توسط یکی از بدترین تیم های تاریخ این باشگاه به ثبت رسیده است.

بارسلونا آخرین بار 25 سال قبل و در فصل 95-1994 فصل را با ناکامی در سه بازی نخست دور از خانه آغاز کرده بود. آبی اناری ها فصل را با شکست 2-1 در ال‌مولینون برابر خیخون آغاز کردند، در بازی بعدی در دربی کاتالونیا برابر اسپانیول با تساوی بدون گل متوقف شدند و در سومین بازی دور از خانه با نتیجه 2-1 مغلوب شاگردان آماده ویکتور فرناندز در رئال ساراگوسا شدند. سرنوشت آن تیم یوهان کرویف چه بود؟

بارسلونا در شرایطی فصل 95-1994 لالیگا را آغاز می‌کرد که قهرمان 4 دوره آخر مسابقات محسوب می‌شد. اما یک اتفاق، روند تیم را دگرگون کرده بود. این بارسلونا بیش از آن که تیم قهرمان لالیگا باشد، نایب قهرمان تحقیرشده آتن در جریان فینال لیگ قهرمانان فصل 94-1993 بود؛ همان تیمی که در یک شب تاریخی با نتیجه 4-0 مغلوب میلان و فابیو کاپلو شد. 

پیامدهای این شکست خیلی زود آشکار شد. باشگاه با دو تن از ستارگان خود، آندونی زوبی‌زارتا و مایکل لادروپ، قطع همکاری کرد و در تابستان گئورگی هاجی ستاره جام جهانی 1994 را جذب کرد. البته دیگر خریدهای بارسلونا در آن پنجره نظیر ژابیر اسکورزا، سانچز خارا، خوزه ماری، ژاویر اسکایش و ایگور کورنیف بازیکنان عجیبی بودند که هیچ کس نفهمید بارسلونا با چه انگیزه ای اقدام به جذب آن ها کرده است.

شروع بد بارسلونا در ادامه فصل هم ادامه داشت. این تیم در طول فصل هرگز به صدر جدول نرسید و در پایان با 46 امتیاز و فاصله ای 9 امتیازی نسبت به قهرمان، فصل را در رده چهارم به پایان رساند. (در آن زمان هر پیروزی 2 امتیاز داشت) در فصلی که بارسلونا تنها سایه ای از نام خود بود، این تیم دو بار با نتیجه 5-0 مغلوب حریفانش شد. یک بار در ژانویه 1995 در برنابئو ال‌کلاسیکو را با این نتیجه به رئال مادرید، قهرمان فصل، واگذار کرد و یک بار هم در فوریه و در ال‌ساردینرو، 5-0 به راسینگ سانتاندر باخت.

بارسلونا این روزها در خانه تیمی مقتدر است و در دو بازی خانگی فصل جدید، با نتایج مشابه 5-2 از سد رئال بتیس و والنسیا عبور کرده اما تیم فصل 95-1994 هم در خانه نمایش های خوبی داشت. بارسا در طول فصل، سه بار در بازی های خانگی رقبای خود را 4 گله کرد، رئال را در نیوکمپ با تک گل میگل آنخل نادال شکست داد و تنها 2 بار، برابر سویا و آلباسته، طعم شکست خانگی را چشید. مشکل اصلی آن تیم هم در بازی های دور از خانه بود، جایی که این تیم در 19 بازی خارج از خانه در آن فصل فقط 6 برد کسب کرد. 

یکی از نکات بارز بارسا در آن فصل، عملکرد عجیب گلزنان آن بود؛ در پایان فصل هیچ کدام از بازیکنان بارسا نتوانستند گل های خود را دو رقمی کنند و استویچکوف، جوردی کرویف و کومن با 9 گل، مشترکا برترین گلزنان فصل بودند. اتفاقی که بعد از آن دیگر در تاریخ باشگاه تکرار نشده است.

در فصلی که پایان راه رونالد کومن در بارسلونا بود، یوهان کرویف فهمید که تیم به یک بازسازی کامل تر نیاز دارد. این تصمیم به ورود بازیکنانی نظیر ایوان دلاپنیا، آلبرت سلادس و روجر به ترکیب اصلی در کنار خرید گئورگی پوپسکیو، لوئیس فیگو، مهو کودرو و دیگران منجر شد. البته کرویف فرصت نکرد تا شکوفایی دوباره تیم بازسازی شده اش را ببیند و در پایان فصل 96-1995 نیوکمپ را ترک کرد. 

شاید پیش بینی کردن با این آمار کار آسانی باشد اما تجربه نشان داده این نتایج نیز برای قضاوت کردن کافی نیستند. بارسلونای لوئیس فن‌خال در 4 دیدار دور از خانه ابتدایی خود در فصل 99-1998 نتوانست برنده شود؛ این تیم در سوپرجام اسپانیا 2-1 مغلوب مایورکا شد، در لالیگا مقابل راسینگ (0-0) و رئال مادرید (2-2) مساوی کرد و در لیگ قهرمانان نیز برابر منچستریونایتد به تساوی 3-3 رسید. تیم لوئی فن‌خال این نتایج را جبران کرد و در پایان فصل با 79 امتیاز و فاصله ای 11 امتیازی نسبت به رئال مادرید، مقتدرانه قهرمانی لالیگا را جشن گرفت.

بارسلونا نمی‌تواند ناکامی های اخیر خود، به خصوص شکست برابر گرانادا، را به گردن بدشانسی بگذارد. اکنون والورده باید تصمیم بگیرد که قصد دارد تیمش مسیر تیم در آستانه ویرانی کرویف را انتخاب کند یا تیم احیا شده لوئی فن‌خال در روزهای پایانی قرن بیستم را انتخاب خواهد کرد.