به گزارش وبسایت نود، شاید فصل 2019-2020 پایانی باشد بر حکمرانی تاپ سیکس در لیگ برتر.

آرسنال، چلسی، منچستریونایتد، منچسترسیتی، لیورپول، چلسی و تاتنهام، شش تیمی هستند که در سه فصل اخیر لیگ برتر، جایگاه های یک تا شش لیگ برتر را از آن خود کرده اند. اما این اتفاق تازه‌ای نیست. در طی یک دهه اخیر و از زمان ظهور منچسترسیتی به عنوان قدرت تازه جزیره، این شش تیم فاصله شان را از بقیه بیشتر کرده و از مجموع 60 جایگاه یک تا شش لیگ برتر در طی یک دهه اخیر، 54 جایگاه به این شش تیم رسیده است. اینگونه بوده که در یک دهه اخیر بعد از واژگانی همچون کورس دو اسبه قهرمانی و بیگ فور (چهار غول)، به واژه تاپ سیکس (شش تیم برتر) Top6 رسیده ایم.

اما آیا تیم های تاپ سیکس در خطر از دست دادن این جایگاه هستند یا فاصله شان همچنان با تیم های پایین دست خود بیشتر و بیشتر می شود. پاسخ به این سوال آسان نیست. حتی بعد از ارائه این گزارش نیز نمی توان به طور دقیق جوابی برای این سوال یافت. با این وجود نگاهی به شرایط تیم ها، می تواند دیدی بهتر و بازتر را برای مان ارائه کند.

شش تیم در شش جایگاه بالایی لیگ قرار می‌گیرند اگرچه تیم پنجم به طور مستقیم راهی دور گروهی لیگ اروپا می‌شود و معمولاً تیم ششم نیز تحت شرایطی، شانس صعود به دور گروهی لیگ اروپا را دارد. اما این شش تیم ساختار و ابعادی بزرگتر از لیگ اروپا را دارند و برای حضور در لیگ قهرمانان می جنگند. کسب سهمیه لیگ اروپا نه یک دستاورد که یک ناکامی برای هریک از این شش تیم محسوب می شود. بنابراین طی وضعیت کنونی و با رقابت شدید میان این تیمها، هر سال دو تیم شانس حضور در بین شش تیم را از دست داده و به لیگ قهرمانان نمی رسند.

اگر نگاهی به وضعیت هفته های پایانی فصل قبل لیگ برتر داشته باشیم؛ سخت است تصور این که لیورپول و منچسترسیتی را در فصل بعد در چایگاه اول و دوم نبینیم. طبیعتاً انتظار این است که بار دیگر رقابتی سخت را برای قهرمانی میان این دو شاهد باشیم. اما اوضاع دیگر تیم ها خیلی ثابت نبوده و نیست. در پنج هفته پایانی فصل قبل لیگ برتر، تاتنهام، آرسنال، منچستریونایتد و چلسی روی هم رفته فقط 3 برد کسب کردند! هفت تساوی و 10 شکست در مجموع دستاورد این 4 قدرت جزیره در 5 هفته پایانی بود. شاید اگر دیگر تیم ها کمی زودتر دست به کار شده بودند می‌توانستند یکی از این چهار تیم را بگیرند.

وضعیت کنونی این تیمها به چه شکل است؟

در باشگاه چلسی خبرهای بد و خوب زیادی وجود دارند. باشگاه بعد از جدایی ساری، هر چند در آستانه استخدام لمپارد است ولی هنوز او به عنوان سرمربی معرفی نشده است، تکلیف تعلیق محرومیت از جذب بازیکن مشخص نشده است و تا به اینجا هازارد را هم از دست داده اند. بازیکنی که فصل گذشته روی نیمی از گل های چلسی در لیگ، اثرگذار بود. به طور دقیق تر 49.2 درصد. چلسی در سال های اخیر در بخش هجومی به شدت به ستاره بلژیکی خود وابسته بود و مشخص نیست در غیاب او، اوضاع چطور خواهد بود.

اما با این وجود نشانه های روشنی نیز وجود دارد. هرچند باشگاه ممکن است از جذب بازیکن محروم شود ولی در ژانویه پریشیچ را جذب کرد و اکنون نیز در آستانه جذب کواچیچ به صورت قطعی است. لمپارد فاصله زیادی با نیمکت چلسی ندارد. هواداران آبی های لندن امیدوارند بازگشت اسطوره با استمفوردبریج، شور و حرارتی تازه به تیم ببخشد و محرومیت از نقل و انتقالات، همچون توفیقی اجباری برای باشگاه باشد تا لمپارد که سابقه خوبی در بازی دادن به جوانان دارد، استعدادهای نوظهور تیم را شکوفا سازد.

آمپادو، میسون ماونت، توموری، آبراهام، ریس جیمز همگی جوانان 18 تا 21 ساله جویای نامی هستند که در انتظار فرصت برای درخشش هستند. چلسی امیدوار است هادسون اودوی جوان بتواند جای خالی هازارد را پر کند و شاید در شرایط عالی، لمپارد گزینه ای منطقی و مناسب برای این تیمی چلسی باشد.

تیم پوچتینو فصل قبل به دستاورد بزرگی در لیگ قهرمانان دست یافت ولی در طول فصل از مصدومیت و کمبود بازیکن در ترکیب تیم لطمه بزرگی خورد. از اخرین خرید آنها زمان زیادی می گذرد. تنها خرید اسپرز در سه پنجره قبلی نقل و انتقالات، لوکاس مورا بوده است و حالا با اتمام پروژه ساخت و تکمیل ورزشگاه، هواداران انتظار دارند باشگاه برای تیمی که به فینال اروپا رسیده خرج کند.

شاید اگر دست پوچتینو بود، او چهار مدافع کناری جدید در تابستان به خدمت می گرفت. اما این اتفاق بعید به نظر می‌رسد، با این وجود نیاز به جذب حداقل دو مدافع کناری به شدت حس می شود. پست مهم دیگری که باید تقویت شود، مهاجم جانشین برای هری کین است. در دوران نبود کین در فصل گذشته که کم هم نبود، به هر طریق ممکن یورنته و مورا جای او را پر کردند ولی نبود یک مهاجم تمام کننده کامل در زمان غیبت هری کین به شدت قابل مشاهده بود. گزینه های در دسترس پوچتینو برای پست وینگر هم کم هستند و اریکسن نیز به نظر در آستانه جدایی قرار دارد، اریک دایر و وانیاما نیز در طول فصل گذشته فرم خوبی نداشتند و زیاد با مصدومیت روبرو می شدند، بنابراین شاید خط هافبک هم نیاز به ورودی جدید داشته باشد.

شاید در فصل بعد آرسنال مدعی نخست جایگاه ششمی باشد، این موضوع نه به خاطر کیفیت تیم یا ضعف مربی که شاید بیشتر به دلیل شرایط توپچی ها در فصل نقل و انتقالات باشد. آرسنال این فصل نیز با بودجه ای محدود روبرو است، تنها نزدیک به 40 میلیون پوند در اختیار امری قرار می گیرد و این در مقایسه با سایر رقبا، رقمی بسیار اندک است. البته اگر امری خرید دیگری در نظر داشته باشد، می تواند هزینه خرید را از طریق فروش بازیکنان تأمین کند. اما این اتفاق هزینه های دیگری برای آرسنال به همراه خواهد داشت.

اگر فرض کنیم آرسنال بخواهد اوبامیانگ را به فروش برساند، هرچند پول خوبی نصیب باشگاه می شود، اما او فصل گذشته یکی از موفق ترین بازیکنان تیم بود و در کنار لاکازت روی هم 35 گل به ثمر رساندند. باشگاه هنوز برای جدایی رمزی، جانشین درخوری جذب نکرده است و خط دفاع هم که نیاز به تقویت داشت و دارد، بازیکن جدیدی به خود ندیده است. آرسنال به زاها لینک شده است ولی پالاس برای فروش او خواستار رقمی در حدود 60 تا 80 میلیون پوند است!

منچستریونایتد فصل قبل با سولسشائر شروعی استثنایی داشت، اما نتایج آخر فصل تیم نه تنها پایان سال بدی را رقم زد که هواداران را برای فصل 2019-2020 با تردیدها و نگرانی های زیادی روبرو ساخت. تیم در فصل نقل و انتقالات، روی به خرید بازیکنان جوان آورده و هنوز وضعیت آینده لوکاکو، سانچز، دخیا و پوگبا مشخص نیست. باشگاه در مورد جذب یک مدافع وسط که به نظر خیلی‌ها، مهمترین نیاز تیم است، هنوز به نتیجه و تصمیم نهایی نرسیده است و حتی می توان گفت به گزینه ای نیز نزدیک نشده است. سولسشائر در پی ساختن تیمی جوان با بازیکنان تشنه قهرمانی است، فرمولی که از روی دست فرگوسن آن را تقلب کرده است، اما آیا این نقشه بار دیگر جواب می دهد؟

چه تیم هایی بالادستی‌ها را تهدید می کنند؟

می توان از دو تا سه تیم نام برد، وولورهمپتون، لسترسیتی و اورتون و شاید حتی وستهم یونایتد.

وولورهمپتون فصل قبل در اولین سال حضورش در لیگ برتر بعد از چمپیونشیپ، به رده هفتم رسید! فصل قبل وولوز تیمی بود که در مقابل پنج تیم از تاپ سیکس، به پیروزی رسید. شاید اگر یاران نونو راه برد مقابل تیم های ضعیف تر را بلد بودند (دو برد از کل سه برد هادرزفیلد در لیگ برتر در فصل گذشته مقابل وولورهمپتون رقم خورد!) و بازیکنان جانشین بهتری روی نیمکت حضور داشتند تا جای یازده نفر اصلی را پر کنند، اوضاع برای وولوز بهتر هم می شد. حالا در فصلی که وولورهمپتون باید در لیگ اروپا هم به میدان برود، لزوم تقویت تیم برای داشتن ترکیبی بزرگتر و با کیفیت تر، بیشتر احسای می شود.

لسترسیتی با راجرز در پایان فصل قبل نشان داد که روزهای روشنی در انتظارش است. سرمربی سابق لیورپول توانست از بازیکنان در دسترس خود بازی بهتری بگیرد و حالا روباه‌ها که سابقه قهرمانی در لیگ برتر را هم دارند، دارای ترکیب متناسب و متوازنی در سه خط زمین هستند. اورتون هم با مارکو سیلوا در فصل قبل رگه هایی از امید را بروز داد. آنها توانستند آمار ضعیف شان در فصول گذشته مقابل تاپ سیکس را بهتر کنند و به بردهای درخشانی مقابل اورتون، آرسنال و منچستریونایتد رسیدند. تیم در حال تقویت خود است و می تواند فصل آینده تهدیدی برای رقبا باشد. همانطور که وستهم نیز تحت نظر پیگرینی فصل قبل فوتبال بهتری را به نمایش گذاشت و اکنون بازیکنان جوان و خوش آتیه ای مثل عیس دیوپ و دیکلان رایس را در ترکیب خود دارد که نگاه داشتن آنان برای فصل بعد، به موفقیت تیم کمک می کند.