به گزارش سایت نود، دومین فینال تمام انگلیسی این فصل اروپا، پایان انتظار یکی از 2 تیمی است که در تاریخ طولانی خودشان، رنج و انتظار زیادی را تحمل کرده‌اند.

لیورپول پس از پایان رسمی امپراطوری‌اش در سال 1990، 30 سال است که در حسرت تبدیل قهرمانی هجدهم به نوزدهمین فتحش در لیگ داخلی است. این تیم  از زمان شروع لیگ برتر انگلیس در فصل 1993-1992 تاکنون نه تنها قهرمان نشده بلکه فقط 4 بار بالاتر از دشمن دیرینه یعنی منچستریونایتد فصل را به پایان برده و 4 بار نایب‌قهرمان شده است؛ یک بار در فصل 2002-2001، بار دیگر در فصل 2009-2008، برای سوم در فصل 2014-2013 و بالاخره فصل اخیرا پایان یافته لیگ برتر.  4 حضور این تیم بالاتر از منچستریونایتد هم در فصول 2002-2001، 2014-2013، 2017-2016 و فصل گذشته شکل گرفت.

قهرمانی ششم و یک آمار ضعیف برای لیورپول

چنانچه لیورپول امشب گام آخر را محکم بردارد در نهمین حضور در فینال لیگ قهرمانان اروپا و جام باشگاه‌های اروپا برای ششمین بار قهرمان اروپا می‌شود و  به تنهایی پشت سر میلان و رئال مادرید در رده سوم پرافتخارترین تیم‌های اروپا می‌ایستد. البته آن‌ها در این صورت صاحب یک رکورد منحصر به فرد می‌شوند؛ تنها تیمی اروپایی دارای تعداد قهرمانی‌های دو رقمی که حداقل 3 سال بین 2 قهرمانی‌اش در اروپا فاصله بوده و در بین این2 فتح اروپایی هرگز لیگ داخلی را نبرده است! 

سومین 2 فینال متوالی 

لیورپول برای سومین بار در تاریخش برای دومین سال متوالی به فینال لیگ قهرمانان رسیده؛ یک بار در فصول 1977-1976 و 1978-1977، یک بار در فصول 1984-1983 و 1985-1984 و بار دیگر امسال و فصل قبل. این تیم در اولین 2 دوره حضور متوالی‌اش در فینال پیروز شد و 2 بار پیاپی بر جام قهرمانی بوسه زد اما بار دوم، فینال اول را برد و در فینال تراژیک دوم به یوونتوس باخت. حالا آن‌ها فینال سال قبل را باخته‌اند و تحت هر شرایطی، وضعیت متفاوتی را تجربه خواهند کرد؛ یا برای اولین بار در 2 حضور متوالی در فینال می‌بازند یا پس از باخت در فینال اول، فینال دوم را می‌برند! 

افتخار لندن

در سوی مقابل، تاتنهام می‌تواند علاوه بر رقم زدن بزرگ‌ترین افتخار تاریخش، برای شهرش هم آبروداری کند. اگر تیم پوچتینو گام آخر را هم محکم بردارد، آن گاه لندن همراه میلان تنها شهرهای دارای 2 تیم قهرمان در لیگ قهرمانان و جام باشگاه‌های اروپا می‌شود. شهر میلان طی 3 فصل متوالی بین سال‌های 63 تا 65، یک بار توسط میلان و 2 بار به وسیله اینتر به مقام قهرمانی رسید. حالا تاتنهام در اولین حضور در فینال لیگ قهرمانان اروپا فرصت دارد تا پس از چلسی 2012، یک تیم لندنی دیگر را به عنوان قله‌نشین اروپا معرفی کند.

 شهر برتر 

هر اتفاقی برای تاتنهام رخ دهد، لندن همین الان خاص‌ترین شهر در تاریخ لیگ قهرمانان و جام باشگاه‌های اروپاست چون تنها شهری است که با 3 تیم فینال این جام را تجربه کرده؛ اولین بار توسط آرسنال در سال 2006، بار دوم توسط چلسی در سال‌های 2008 و 2012 و این بار  توسط تاتنهام. پیشرفت اروپایی شهری که تا سال 2006 با وجود داشتن بیش‌ترین نماینده از پایتخت در 5 لیگ معتبر اروپا هرگز رنگ فینال را به چشم ندیده بود، خیره‌کننده است! 

 انتظار طولانی

تاتنهام در صورت قهرمانی به یک دستاورد جالب می‌رسد؛ در شرایطی قهرمان اروپا می‌شود که بیش از همه قهرمانان قبلی در انتظار قهرمانی در لیگ است. تیم لندنی از سال 1961-1960 تا به حال قهرمان لیگ نشده و در تاریخ، هیچ تیم قهرمانی در اروپا به این اندازه برای فتح لیگ داخلی انتظار نکشیده است.

دست‌های پشت پرده 

اگر بخواهیم از جنبه غیرفوتبالی به 2 تیم نگاه کنیم، یک نکته از تاتنهام جلب نظر می‌کند. این تیم به خاطر تبدیل شدن به کانون یهودی‌ها و ثروتمندان خارجی لندن منفور بسیاری از تیم‌هاست  و از جانب آن‌ها به حمایت از سوی لابی‌های رژیم صهیونیستی محکوم شده است؛ اتهامی که در گذر زمان پاسخی به آن داده نشده و هنوز هم برای خیلی‌ها این اتهام یک واقعیت انکار شده محسوب می‌شود! 

تاچریسم، بلای جان لیورپول 

 در مورد لیورپول، ماجرای غیرفوتبالی به چگونگی منفور شدنش در سایر شهرها مربوط می‌شود. در دهه 80 و پس از به قدرت رسیدن مارگات تاچر، اولین نخست وزیز زن بریتانیا در قالب حزب محافظه‌کار، سیاست‌های سرمایه‌سالارانه زن ملقب به «بانوی آهنین» اقتصاد متکی به ماهیگیری در بندر کارگری لیورپول را فلح کرد و از آن زمان شکاف عمیقی بین سایر مردم انگلیس و اهالی بندر لیورپول به وجود آمد. مردم این بندر احساس می‌کردند به شدت مورد تبعیض واقع شدند و این ماجرا توام با حس متفاوت بودن به خاطر لهجه و فرهنگ متفاوت، احساسات ضد انگلیسی را در شهر برانگیخت. کم کم بنرهایی با مضمون « ما  اسکاس هستیم، نه انگلیسی» به آنفیلد راه یافت و همین عامل اکثر شهرها و تیم‌های فوتبال جزیره را مقابل لیورپول قرار داد؛ به حدی که در دوران اوج لیورپول در همان ایام، پس از رقیب همشهری، لیورپول دومین تیم منفور همه تیم‌های سطح اول انگلیس نام داشت! هر چند با پایان دوران تاچر و عصر موسوم به «تاچریسم» از شدت نفرت به لیورپول کاسته شد و مردم این شهر هم بیش‌تر حس انگلیسی بودن پیدا کردند اما هنوز بندر لیورپول، انگلیس را به خاطر تبعیض‌هایی قبلی بدهکار خودش می‌داند.