به گزارش وبسایت نود، لیورپول و پاریسن ژرمن چهارشنبه شب در دیداری حساس در مرحله گروهی لیگ قهرمانان به مصاف هم می روند، سوای نتیجه این دیدار که به خودی خود حساس است، نکاتی در مورد مقایسه بین دو تیم وجود دارد که قابل بحث است.

برای آن که متوجه نقطه قوت و تفاوت میان لیورپول و پاریسن ژرمن شوید، نیاز نیست حتماً کلوپ، توخل یا هر مربی بزرگ دیگری باشید. در مورد قرمزها، نقطه قوت شان، روحیه تیمی و همکاری است. حال آن که پاریسن ژرمن متکی به درخشش ستاره های خود است. اگر پاریسن ژرمن روحیه تیمی و ذهنیت بازیکنان لیورپول را داشت، آن وقت آن ها بدل به مدعی جدی قهرمانی این فصل اروپا می شدند. اما آن ها هنوز به این مرحله نرسیده اند و در فاصله دو بازی مانده به پایان مرحله گروهی در گروه سوم هستند و از چهار بازی فقط 5 امتیاز گرفته اند.

با وجود تلاش فراوان توخل برای آن که پی اس جی هر چه بیشتر و بیشتر شبیه به یک تیم باشد، ولی تیم پاریسی هنوز هم خیلی متکی به ستارگان بزرگ خود است. اما باید قبول کرد این موضوع هم زمان بر است. در دوران حضور امری در پاریس، هیچ الگوی مشخصی از بازی در این تیم دیده نمی شد، زیرا ستارگان مشهور در ترکیب تیم، آن قدر قدرت داشتند که به مربی اسپانیایی اجازه نداد تا فلسفه و ایده هایش را اجرایی کند. به خصوص در فصل آخر حضور امری در پاریس، که با اضافه شدن نیمار، پی اس جی بیشتر و بیشتر بدل به تیمی شد که فقط 11 بازیکن گردهم جمع شده اند.

وقتی توخل سکان هدایت پاریسن ژرمن را به دست گرفت، اولین کاری که کرد این بود که به بازیکنان تیمش نشان دهد، یک تیم چیزی بیش از 11 بازیکن است. او تلاش کرد نشان دهد تیم چقدر از تک بازیکن ها مهمتر است. کسب 14 برد از 14 مسابقه ابتدای فصل در لیگ فرانسه، دستاورد خیلی خوبی است ولی توخل همچنان در تقلا برای این است که بهترین خروجی را از بازیکنان تیمش بگیرد.

توخل بالا و پایین های زیادی کرد تا این که در نهایت سیستم 3-4-3 را برای تیمش برگزید تا بتواند ثبات و استحکام را به خط دفاع آورده و در خط حمله نیز بیشترین بهره را از مثلث هجومی خود ببرد. پیش تر، پاریسن ژرمن در حمل و جابجایی توپ در زمین دچار مشکل بود ولی اکنون این مسئله بهتر و بهتر شده است.

توخل خواهان این است که نیمار هر چه بیشتر و بیشتر به دروازه حریف نزدیک باشد و به موقعیت گلزنی برسد. اما نیمار هنوز هم زیاد به عقب زمین باز می گردد تا توپ بگیرد و برای خود موقعیت خلق کند. تیاگو موتا بازیکن سابق پی اس جی و مربی کنونی تیم زیر 19 ساله های باشگاه، به خوبی وضعیت را شرح می دهد:

« نیمار باید فرا گیرد که لازم نیست همیشه 3-4 بازیکن را دریبل بزند. او باید سریعتر توپ را بگیرد تا بتواند به توپ نهایی و موقعیت گل برسد. قرار نیست همیشه در موقعیت یک در مقابل یک قرار گیرد و مجبور به دریبل شود. همیشه به او می گویم که توپ را به بازیکن دیگری بدهد، سپس دوباره از او بگیرد، این گونه از دریبل زدن بیشتر و یا ضربه خوردن از حریف، رهایی می یابد.»

پاریسن ژرمن ترکیبی قوی دارد، ولی در همین ترکیب قوی، فقدان یک هافبک دفاعی کلاس جهانی به چشم می خورد، با این حال، آن ها به اندازه کافی قوی هستند که هر فصل مدعی قهرمانی در لیگ قهرمانان باشند. در لیگ یک فرانسه، پنهان ماندن مشکلات پاریسن ژرمن خیلی عجیب نیست. آن ها می توانند در هر بازی امیدوار به درخشش نیمار یا امباپه باشند تا گره از کارشان بگشایند. ولی در لیگ قهرمانان نمی توان امید به درخشش تک ستاره ها بست، در لیگ قهرمانان رقبا بسیار قوی تر هستند.

دیدار چهارشنبه مقابل لیورپول در پارک دپرنس بسیار حساس است. اگر آن ها شکست بخورند و ناپولی موفق به شکست دادن ستاره سرخ شود، آن وقت پی اس جی در فاصله یک هفته به پایان مرحله گروهی، در خانه حذف می شود. به همین دلیل است که پاریسن ژرمن نیاز به چنان روحیه و ذهنیت تیمی دارد تا بتواند بازی های بزرگ اروپایی را به نفع خود به پایان برساند.

مسابقه رفت، دقیقاً آن چیزی بود که پاریسن ژرمن باید از انجامش اجتناب کند. در بازی رفت که با برتری 3-2 لیورپول به پایان رسید، پاریسی ها نه با هم حمله کردند و نه با هم دفاع کردند. در آن سمت با وجود این که لیورپول نمایش خیلی عالی ای هم نداشت ولی به لطف انگیزه برای برد و روحیه تیمی، در دقایق پایانی پیروزی را از آن خود کرد.

پاریسن ژرمن باید چیزهای زیادی فراگیرد، آن ها باید یاد بگیرند که ستاره ها به خودی خود کافی نیستند. بردن یک بازی، یک جام، تنها به صرف دو ستاره مقدور نیست، بلکه با یک تیم به ثمر می نشیند.