به گزارش وبسایت نود، لبخند کنایه آمیز تیمو ورنر در پایان بازی با هلند، تلفیقی از احساسات چندگانه برای او و آلمان بود: عصبانیت، خوشبینی و حسرت.

در وهله اول، او بابت نمایشش باید احساس غرور کند. مهاجم لایپزیگ عملکرد خوبی را در مقابل هلند به نمایش گذاشت. این بازیکن در دقیقه هشتم اولین گل بازی را به ثمر رساند و در ادامه نیز با نمایش مهارتش در زمین مسابقه و ساخت یک مثلث هجومی خوب در کنار سانه ای که گل بعدی را زد و نبری، نشانه هایی از تحول را در خط حمله ژرمن ها بروز داد. سرعت، تکنیک و سختکوشی این سه نفر در یک سوم هجومی تیم ملی آلمان از دلایل اصلی بهترین عملکرد تیم لوو در مسابقات رسمی، بعد از قهرمانی در جهان در سال 2014 بود.

ورنر در مورد این مسابقه گفت: « ما عالی بودیم، موقعیت های زیادی خلق کردیم و به آن ها اجازه ندادیم حتی یک شوت بزنند.» اما 85 دقیقه خوب همراه با تسلط کامل روی رقیب همیشگی، همه و همه بر باد رفت، چرا که هلندی ها، در چند دقیقه پایانی بازی به مسابقه برگشتند و با تقدیم دو گل کودکانه (از نظر ورنر) به هلند، نه تنها موجب شدند نارنجی ها به نیمه نهایی صعود کنند، بلکه خود نیز سال 2018 را با این تساوی تلخ به پایان رساندند تا سال 2018، سالی باشد که آلمانی ها بیش از هر سال دیگری بخواهند آن را به باد فراموشی بسپارند.

چهار برد، سه تساوی و شش شکست؛ حاصل کار آلمان در سال 2018 بود. هیچ تیم آلمانی در طی یک سال میلادی این قدر بد کار نکرده بود. همین نتایج بد بود که باعث شد آلمان نه تنها در دور گروهی جام جهانی، بلکه در دور گروهی لیگ ملت ها نیز وداعی زودهنگام داشته باشد. بدتر این که، اگر لهستان در بازی سه شنبه شب مقابل آلمان شکست نخورد، آن وقت آلمان در بین ده تیم سید یک مقدماتی یورو 2020 قرار نخواهد داشت.

بیرهوف مدیر تیم ملی آلمان که از بابت عدم برد و خاتمه دادن سال جاری میلادی با یک پیروزی شیرین، ناراحت است، باور دارد که جنبه های روانی در از دست دادن این برد، تاثیرگذار بوده است: «می توانستید حس کنید که چند نتیجه بد، روی شانه های بازیکنان جوان تیم سنگینی می کرد. اگر کمی باتجربه تر بودیم، می توانستیم با این برد، اعتماد به نفس مان را بیشتر کنیم.»

حال آنکه تونی کروس هافبک باتجربه تیم از جنبه دیگری به قضیه می نگرد؛ تونی کروس در پایان بازی ابراز داشت که تیم ملی آلمان می بایست در 20-25 دقیقه پایانی مسابقه بهتر توپ را نگاه می داشت و در کنترل توپ دقیق تر عمل می کرد. او همین مسئله را به عنوان دلیلی برای رقیب تصور می کند که باعث شد آن ها انگیزه شان برای بازگشت حفظ شود.

تعویض های ضعیف لوو در نیمه دوم نیز مزید بر علت شد تا ژرمن ها کم کم مقابل حریف تسلیم شوند. بیرون کشیدن هر سه عنصر هجومی و پرکار تیم در یک سوم هجومی و حضور بازیکنان مسن تری نظیر مولر و رویس، موثر واقع نشد و در نهایت نیز با اشتباه در کمربند میانی بود که آلمان دو گل خورد.

با این وجود، به نظر می رسد حتی بازیکنان تیم نیز کم کم روحیه از دست رفته شان را بازیافته و در مسیر بازگشت قرار گرفته اند. مولر با تجربه در پایان بازی گفت: «مشخصاً اکنون نکات منفی بیشتر و بزرگتر از نکات مثبت دیده می شود. اما سه بازی قبلی نشان داد که از جام جهانی درس گرفته ایم و در مسیر درست برای بازگشت به قله هستیم. درست است که همه ما در تیم ملی می خواهیم بازی کنیم و برای کشورمان نقش ایفا کنیم ولی در مورد حضور در ترکیب اصلی بحث نمی کنیم. ما همه در قالب یک تیم واحد هستیم و همه چیز حول این محور می چرخد.»

فعلاً همه چیز این طور به نظر می رسد که امید در میان بازیکنان، هواداران و همین طور سران فدارسیون فوتبال آلمان بازگشته است و همگی تقریباً باور دارند که یواخیم لوو بهترین گزینه برای بازگرداندن مانشافت به مسیر اصلی خودش است. مسابقه دوشنبه شب رگه هایی از امید را بروز داد، هر چند فدراسیون در ابتدا لوو را برای کسب نتیجه ای خوب در لیگ ملت ها تحت فشار قرار داده بود ولی این تورنمنت تازه وارد و فعلاً نه چندان پراهمیت، آنقدر ملاک معتبری نبود تا لوو بابت سقوط، از کار برکنار شود. ضمن این که مسیر پیشرفت اخیر، سران فدراسیون را متقاعد کرده که لوو می تواند سال 2018 را پشت سر بگذارد و تیم ملی را به مسیر درستش بازگرداند.