به گزارش وب سایت نود، تیم ملی فوتبال کشورمان در آخرین بازی خانگی پیش از جام ملت های آسیا، یکی از کم تماشاگرترین بازی هایش در ورزشگاه بزرگ آزادی را انجام داد؛ دیداری که به گزارش اغلب سایت های ورزشی تنها با حضور 2 هزار نفر تماشاگر برگزار شد و سکوهای خالی ورزشگاه بیش از هر چیزی به چشم می آمد. تیم ملی به ندرت شاهد چنین استقبال سرد و اندک از سوی تماشاگران بوده اما این بازی کم تماشاگرترین بازی خانگی ایران محسوب نمی شود؛ تیم ملی حتی بازی هایی با نصف جمعیت تماشاگران دیدار با ترینیداد و توباگو را هم برگزار کرده. در ادامه نگاهی به کم تماشاگرترین بازی های تیم ملی فوتبال ایران در ورزشگاه آزادی خواهیم داشت.

گفتی است تیم ملی حتی چندین بازی خود در ورزشگاه آزادی را بدون تماشاگر یا پشت درهای بسته انجام داده اما در این ادامه به بازی هایی اشاره می شود که هیچ محدودیتی برای آنها در نظر گرفته نشد اما باز هم استقبال چندانی از بازی به عمل نیامد. به دلیل آنکه سیستم بلیط فروشی برای مسابقات باشگاهی و ملی کشورمان به گونه ای نیست که بتوان آمار کاملاً دقیقی از تعداد تماشاگران حاضر در ورزشگاه ارائه کرد، از اینرو تعداد تماشاگران ذکر شده برای این بازیها بر اساس آمار تقریبی گزارش شده در اکثر رسانه ها و سایت های معتبر، ارائه شده است.

در اولین ماه های حضور کی روش در ایران، در حالیکه تیم ملی یک هفته بعد باید به مصاف بحرین می رفت، فلسطین را به عنوان حریف تدارکاتی انتخاب کرد. بازیکنان کی روش تیم ملی فلسطین را گلباران کردند. پژمان منتظری، پژمان نوری، جواد نکونام، جواد کاظمیان، کریم انصاری فرد و محمد قاضی برای تیم ملی ایران گلزنی کردند تا فلسطین 7 تایی شود؛ تقریباً 2 هزار نفر از نزدیک شاهد جشنواره گل تیم کی روش بودند.

23 آبان 1388 تیم ملی کشورمان در رقابت های مقدماتی جام ملت های 2011 به مصاف اردن رفت؛ مشخص نبود که تماشاگران چرا تا این اندازه سکوهای آزادی را خالی می گذارند؟ حریفان ایران تیم های بزرگی نبودند یا مسابقات حساس نبود؟ یا اینکه مشکل آنها تیم های حریف نبودند، بلکه از شرایط تیم ملی ناراضی بودند؟ با وجودی که این بازی رسمی بود و حساسیت آن با دیدارهای دوستانه قابل مقایسه نیست، اما حداکثر 2000 نفر تماشاگر را برای حمایت از شاگردان افشین قطبی به ورزشگاه آزادی کشاند.

علی دایی هم در زمان سرمربیگری در تیم ملی فضای سرد و خسته کننده چنین بازی هایی را تجربه کرد؛ در اوایل خرداد 1387 که تیم ملی مشغول آماده سازی جهت حضور در رقابت های انتخابی جام جهانی بود، در دیداری دوستانه برابر زامبیا بازی کرد که همانطور که انتظار می رفت این بازی تماشاگران زیادی نخواهد داشت؛ دیداری که 5 گل در بر داشت و سهم شاگردان دایی سه گل بود.

حدود یک دهه قبل که هنوز تشویق ایسلندی به فوتبال دوستان جهان معرفی نشده بود، در فاصله پنج روز تا دیدار رفت تیم ملی برابر اردن در چارچوب رقابت های مقدماتی جام ملت های آسیا 2011، افشین قطبی سطح آمادگی تیم ملی را برابر این حریف اروپایی محک زد؛ ایسلند در آن روزها یک تیم درجه سه اروپایی به حساب می آمد و به همین دلیل تماشاگران بسیار اندکی دیدار ایران و ایسلند را از نزدیک تماشا کردند.

با شکست برابر کره جنوبی و جدایی امیر قلعه نویی از تیم ملی، دستیار اول او منصور ابراهیم زاده به طور موقت، و تا تعیین زمان تعیین سرمربی جدید، هدایت تیم ملی را بر عهده گرفت و در این دیدار مربی ایران بود؛ دیداری که به منظور آماده سازی برای اولین بازی در مرحله مقدماتی جام جهانی برابر سوریه انجام شد.

پس از پیروزی ایران در دیدار رفت برابر اردن، تیم ملی کشورمان در تهران به مصاف مقدونیه رفت. نام مقدونیه آنقدر برای فوتبال دوستان ایرانی جذاب نبود تا برای تماشای بازی این تیم ورزشگاه آزادی را شلوغ کنند. کمتر از 1000 نفر از روی سکوهای آزادی حضور داشتند تا باز هم فریاد بلند صندلی های خالی ورزشگاه بزرگ ایران، بیش از پیش به گوش برسد. آندو تیموریان تک گل ایران را در این بازی به ثمر رساند.

به جز دیدارهایی که تیم کشورمان از حضور تماشاگرانش محروم بود یا بازی هایی که به تشخیص مربی پشت درهای بسته و بدون تماشاگر انجام شد، این بازی عجیب کم تماشاگرترین بازی تیم ملی در تمامی ادوار به حساب می آید. در دیداری که حتی پخش زنده تلویزیونی نداشت، کمتر از 250 نفر که اغلب آنها دانش آموز بودند، تنها تماشاگران حاضر در ورزشگاه آزادی بودند تا شاهد پیروزی 2 بر صفر شاگردان کی روش باشند. ایران در هر نیمه از ترکیب متفاوتی در زمین استفاده کرد، و به دنبال مصدومیت احمد حسن زاده و با توجه به اینکه ایران تمام تعویض هایش را انجام داده بود، 10 دقیقه پایانی تیم ملی ایران با یک بازیکن کمتر بازی را دنبال کرد. در نیمه دوم محمد یعقوب و محمد قاضی دو پنالتی را برای هر دو تیم از دست دادند.