برای یک دربی پاک، آرام و زیبا، بدون توهین و ناسزا؛ لطفا به یکدیگر احترام بگذاریم!

ورزش 11 - جز گل و بوسه های نمایشی در دربی ها و شعارهای نمادین و در دست گرفتن بنرهای حمایتی و ... اتفاقاتی دیگر هم رخ می دهد، مسائلی دیگر هم در مسیر هیجانات هواداران به موازات در جریان است، مسیری که آن را خاکستری می نامند و عمدتا پس از دربی ها از آن سخن به میان می آورند! اما این بار پیش از دربی ما از آن خواهیم گفت...

به فحش و ناسزاهایی که از راه خانه تا استادیوم آن را با خود به یدک می کشیم و نامش را جذابیت و تعصب می نامیم فکر کنیم! به ناسزاهایی که از خانواده تیم رقیب تا داور و ... را در بیت های مبتذل خود جای می دهد تا در لذتی سیاه، احترام و ارزش های انسانی را قربانی شادی کاذب خود کنیم!

به افزایش قیمت های بلیط ها در بازار سیاه بیاندیشیم که به شکلی زشت و ناجوانمردانه پسری را از همراهی پدر در استادیوم محروم می کند، تا شرمندگی پدر از نفس حریصمان، با چشمانی غمبار، پسر را به مسیر خانه هدایت کند، به نردبان هایی که با جیب های خالی این مردم تهی دست می سازند و قهرمانانه از درآمد هنگفت خود، مدال افتخار می سازند..

به پسماندهای کمر خم کن مان بر روی سکو ها بیاندیشید، به زباله های پلاستیکی که صد ها نظافتچی برای جمع کردنشان رنج دیسک کمر را متحمل می شوند تا ثانیه ای از آثار شادی هایمان را از تن استادیوم پاک کند، به آن لحظاتی بیاندیشید که برای نابود کردن محیط زیست چون یک لشگر تا دندان مسلح عمل می کنیم!

به تصاویر اسطوره هایی بازگردید که آخرین تصویر از چشمان مظلوم زیر خاک دفن شده شان مورد هجوم ناسزا هایمان قرار می گیرد تا رنج و غمی بس سنگین بر دل بازمانده هایشان بگذاریم و تصویری وقیح از فرهنگ خودساخته هواداری کورکورانه خود را به رنگ خاکستری در بیاوریم؛ لذت پیروزی یا غم شکست آیا می تواند دلیلی موجه برای به جای گذاشتن این زخم های عمیق باشد؟

به زنانی بیاندیشید که در حسرت حضور در استادیوم ها و تماشا و لمس لذت فوتبال درب استادیوم ها با گریم های مردانه در سعی و تلاشند تا از نزدیک با این پدیده عاشقانه آشنا شوند و بواسطه کارنامه ضعیف و غیر قابل پذیرشمان در استادیوم ها منع از حضور در آن می شوند! به این بیاندیشید که هر یک از ما با رفتارهای غیر انسانی و خاکستری مان جای چند تن از زنان این سرزمین را بر روی سکو ها اشغال کرده است؟!

به سنگ ها و بمب های دست سازی بیاندیشید که بر سر بازیکنان و داوران چون یک بلای آسمانی نازل می شود و از فوتبال کشور تصویری نا امن را به جهان مخابره می کند؛ به مشت هایی بیاندیشید که تصویری غیر انسانی در پدیده ای انسان دوستانه به نمایش می گذارد تا تضاد و پارادوکس رفتاریمان مایه نا امیدی فوتبال شود..

لطفا بیاندیشیم..