به گزارش وب‌سایت نود، ماهینی سال‌ها بازیکن محبوب پرسپولیسی‌ها بود. آن زمانی که نه رضاییانی بود ونه صادق محرمی که با سانترها و پاس گل‌هایشان در امتیازات پرسپولیس تاثیر زیادی داشته باشند و هواداران را حسابی به وجد بیاورند. حسین ماهینی وقتی به پرسپولیس برگشت همان ماهینی همیشگی بود اما تیم همان تیم سابق نبود و از مدافع راست تیمشان علاوه بر یک مدافع خوب بودن یک طراح حملات خوب هم می‌خواستند. ماهینی اما نتوانست آن انتظارات را برآورده کند و به همین دلیل کم کم از محبوبیتش روی سکوها کم شد و بعد از مصدومیت ربیع‌خواه به سیبل اول انتقادات تبدیل شد. انتقاداتی که شادی او بعد از گل پرسپولیس و هجوم همبازیانش به سمتش نشان می‌داد که چه فشاری را به او وارد کرده است. بازی با نساجی اما پایانی موقت بر این انتقادات و فشارها بود. دیداری که در آن ماهینی برای اولین بار در بازگشتش به پرسپولیس در لیگ برتر سانتر را همان‌جایی که باید فرستاد. شاید باورش سخت باشد اما ماهینی در این سه سالی که به پرسپولیس بازگشته نتوانسته در لیگ برتر پاس گلی با سانتر برای مهاجمان تیمش بفرستد. آماری که نشان می‌دهد انتقادات شدید از او خیلی هم بی‌دلیل نیست.

او در لیگ پانزدهم یک پاس گل به طارمی داد که طارمی قصد داشت با برگردان آن را تبدیل به گل کند و ناموفق بود و در نهایت در ریباند ضربه‌اش وارد دروازه شد. در فصل گذشته هم دو پاس گل داد که یکی با سر به شجاع‌خلیل‌زاده بود و دیگری روی پرتاب اوتی که انجام داد و توسط علیپور به گل تبدیل شد. این بار اما پاس گل او تفاوت داشت. همان چیزی بود که از یک مدافع راست انتظار می‌رفت. از همان‌ها که در آسیا هم دوبار آن را تجربه کرد اما در لیگ برتر ناکام مانده بود. این طلسم اما بالاخره شکست و توپ رفت و روی سر علیپور و بعد از آن به تور دروازه نساجی نشست و اولین پاس گل فصل ماهینی ثبت شد. البته این تنها سانتر خوب ماهینی در این بازی نبود. او در نیمه اول هم یک سانتر روی سر شجاع فرستاد و یک سانتر هم برای منشا ارسال کرد که هر دو بازیکن موقعیت‌هایشان را به هدر دادند. اتفاقی که نشان می‌دهد ماهینی دست‌به کار شده تا نقاط ضعف بزرگش را برطرف کرده و یک مدافع کناری کامل برای تیمش باشد.