عربستان دومین جام جهانی پرهزینه تاریخ را برگزار می‌کند
کشور عربستان سعودی قرار است با حدود ۴۰ میلیارد دلار هزینه جام جهانی ۲۰۳۴ را برگزار کند که این مسابقات را به دومین دوره پرهزینه در ادوار مختلف تبدیل خواهد کرد.
به گزارش خبرگزاری مهر، طبق اعلام رسانه‌های عربی، کشور عربستان سعودی قرار است برای میزبانی از جام جهانی ۲۰۳۴ و ایجاد زیرساخت‌های مناسب حدود ۴۰ میلیارد دلار هزینه کند رقمی که موجب می‌شود بعد از جام جهانی ۲۰۲۲ قطر (با حدود ۲۲۹ میلیارد دلار) به دومین جام جهانی پرهزینه تاریخ تبدیل شود.
عربستان سعودی در ماه ژوئیه ۲۰۲۴ درخواست رسمی خود را برای میزبانی جام جهانی ۲۰۳۴ با شعار «با هم رشد می‌کنیم» ارائه داد و برنامه‌ای برای میزبانی مسابقات در ۱۵ استادیوم در پنج شهر اصلی شامل ریاض، جده، الخبر، ابها و نیوم، همراه با ۱۰ مکان دیگر برای میزبانی این رویداد، ارائه کرد.
مسابقات این تورنمنت که با حضور ۴۸ تیم برگزار خواهد شد، در ۱۵ استادیوم انجام می‌شود که ۱۱ ورزشگاه جدید ساخته شده و ۴ ورزشگاه دیگر هم بازسازی می‌شوند.
در ریاض، مسابقات در ۸ استادیوم برگزار خواهد شد: استادیوم شهرک ورزشی ملک فهد، استادیوم ملک سلمان بین‌المللی، استادیوم دانشگاه ملک سعود، استادیوم مربع جدید، استادیوم شهرک ورزشی فیصل بن فهد، استادیوم پرنس محمد بن سلمان، استادیوم روشن و استادیوم جنوب ریاض.
در جده، مسابقات در استادیوم وسط جده، استادیوم شهرک ورزشی ملک عبدالله، استادیوم شهرک ورزشی ملک عبدالله اقتصادی و استادیوم ساحل القدیه برگزار خواهد شد.
در نیوم، مسابقات در استادیوم نیوم و در ابها در استادیوم دانشگاه ملک سعود برگزار می‌شود. در نهایت، در الخبر، مسابقات در استادیوم آرامکو برگزار خواهد شد.
اما در ادوار مختلف این رقابت‌ها، کشورهای میزبان مبالغ مختلفی را برای برگزاری این رویداد بزرگ هزینه کرده اند. برای مثال کره جنوبی و ژاپن که میزبان جام جهانی ۲۰۰۲ بودند حدود ۷ میلیارد دلار برای این مسابقات هزینه کردند.
جام جهانی ۲۰۰۲ کره و ژاپن: ۷ میلیارد دلار
جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲، که به‌صورت مشترک توسط کره جنوبی و ژاپن میزبانی شد، اولین باری بود که این مسابقات در دو کشور برگزار می‌شد. هر کشور ۳۲ مسابقه را میزبانی کرد و مجموعاً ۶۴ بازی در طول این رقابت‌ها برگزار شد. این رویداد نقطه عطف مهمی در تاریخ فوتبال به شمار می‌رود و با حضور ۳ میلیون تماشاگر در ورزشگاه‌ها، درآمدی معادل ۱.۲ میلیارد دلار از فروش بلیت به همراه داشت. فیفا به هر یک از میزبانان مبلغ ۱۱۰ میلیون دلار پرداخت کرد و درآمد حاصل از فروش بلیت‌ها نیز به آن‌ها اختصاص یافت.
دو کشور میزبان برای میزبانی بهتر این مسابقات در مجموع ۴.۷ میلیارد دلار برای توسعه و گسترش ۲۰ ورزشگاه هزینه کردند.
جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان: ۵ میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار
جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ در آلمان یکی از موفق‌ترین رویدادهای تاریخ این مسابقات به شمار می‌رود. دولت آلمان گزارش داد که درآمد حاصل از گردشگری طی یک ماه برگزاری جام جهانی حدود ۴۰۰ میلیون دلار افزایش یافت. علاوه بر این، فروش محصولات مرتبط با این مسابقات، از جمله پیراهن‌های تیمی و سایر لوازم جانبی، حدود ۳ میلیارد دلار به اقتصاد این کشور اضافه کرد. همچنین، آمادگی برای میزبانی این رویداد منجر به ایجاد ۵۰۰ هزار شغل جدید شد، که تأثیر قابل‌توجهی بر اقتصاد آلمان داشت. رستوران‌ها و بارها در طول برگزاری مسابقات مملو از جمعیت بودند و تعداد تماشاگرانی که به آلمان سفر کردند حدود ۱۵ میلیون بیش از حد انتظار دولت بود.
بودجه عملیاتی این مسابقات (بدون در نظر گرفتن هزینه‌های زیرساختی) ۴۲۵ میلیون یورو بود. فدراسیون فوتبال آلمان اعلام کرد که این مسابقات ۱۳۵ میلیون یورو سود داشته است که پس از کسر مالیات و پس دادن کمک ۴۰.۸ میلیون یورویی فیفا، حدود ۵۶.۶ میلیون یورو سود خالص باقی ماند که میان فدراسیون فوتبال آلمان و لیگ فوتبال این کشور توزیع شد.
جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی: ۷ میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار
جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ برای اولین بار در تاریخ این مسابقات در آفریقای جنوبی برگزار شد و با وجود اینکه تعداد گردشگران خارجی کمتری نسبت به جام‌های جهانی آمریکا و آلمان جذب کرد، به دلیل موقعیت جغرافیایی و اقتصاد در حال توسعه این کشور، تأثیرات اقتصادی مثبتی به همراه داشت.
دولت آفریقای جنوبی برنامه‌ریزی کرده بود که برای ارتقای زیرساخت‌های ورزشی، بازسازی ورزشگاه‌ها و ساخت یک فرودگاه بین‌المللی جدید برنامه ریزی کند و این هزینه غالباً صرف ساخت این زیرساخت‌ها شد.
جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل: ۱۴ میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار
جام جهانی فوتبال ۲۰۱۴ در برزیل برگزار شد، اما این میزبانی با انتقادات گسترده‌ای همراه بود. هزینه‌های این مسابقات موجب شد تا آن زمان گران‌ترین جام جهانی محسوب شود. از این مبلغ، فیفا حدود ۲ میلیارد دلار برای برگزاری مسابقات هزینه کرد که بزرگ‌ترین بخش آن، ۵۷۶ میلیون دلار به عنوان جوایز نقدی بود.
این در حالی است که بسیاری معتقد بودند این منابع مالی می‌توانست به حوزه‌های ضروری‌تر مانند بهداشت و آموزش در جوامع محروم برزیل اختصاص یابد. پروژه‌های عمرانی بی‌رویه، تصرف اجباری املاک، و اعتراضات گسترده مردمی نشان داد که میزبانی این رویداد بزرگ ورزشی نه‌تنها نتوانست وضعیت اقتصادی برزیل را بهبود بخشد، بلکه مشکلات این کشور را نیز تشدید کرد.
جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه: ۱۶ میلیارد دلار
جام جهانی فوتبال ۲۰۱۸ روسیه با هزینه‌ای بیش از ۱۴.۲ میلیارد دلار، به گران‌ترین جام جهانی تاریخ تبدیل شد و رکورد ۱۱.۶ میلیارد دلاری جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل را شکست. دولت روسیه در ابتدا بودجه‌ای حدود ۲۰ میلیارد دلار برای آماده‌سازی این تورنمنت تعیین کرده بود، اما این رقم بعدها به ۱۰ میلیارد دلار کاهش یافت، که نیمی از آن برای زیرساخت‌های حمل‌ونقل هزینه شد.
در چارچوب برنامه آماده‌سازی برای این مسابقات، زیرشاخه‌ای با عنوان «ساخت و بازسازی زیرساخت‌های حمل‌ونقل» با بودجه کل ۳۵۲.۵ میلیارد روبل اجرایی شد. از این میزان، ۱۷۰.۳ میلیارد روبل از بودجه فدرال، ۳۵.۱ میلیارد روبل از بودجه منطقه‌ای، و ۱۴۷.۱ میلیارد روبل از سرمایه‌گذاران تأمین شد. بزرگ‌ترین بخش هزینه‌های فدرال، زیرساخت‌های هوانوردی با هزینه ۱۱۷.۸ میلیارد روبل بود. همچنین ساخت هتل‌های جدید در شهرهای میزبان یکی از مهم‌ترین حوزه‌های توسعه زیرساختی این مسابقات بود. با پیشرفت آماده‌سازی‌ها، هزینه‌ها نیز همچنان افزایش یافت.
جام جهانی ۲۰۲۲ قطر: ۲۲۹ میلیارد دلار
قطر برای میزبانی این مسابقات، سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای در پروژه‌های زیرساختی انجام داده است. این شامل ساخت ورزشگاه‌ها، توسعه حمل‌ونقل، فرودگاه‌ها و تأسیسات اقامتی است. بر اساس گزارش‌ها، قطر تقریباً ۲۲۹ میلیارد دلار برای زیرساخت‌های جام جهانی هزینه کرده است. این هزینه‌ها شامل پروژه‌های بزرگی مانند متروی دوحه، هزاران کیلومتر جاده و بزرگراه، فرودگاه جدید، یک شهر جدید، بندر جدید و همچنین تأسیسات گاز و نفت است.
قطر برای میزبانی جام جهانی ۲۰۲۲ مبلغی معادل ۶.۵ میلیارد دلار صرف ساخت هفت استادیوم جدید برای این مسابقات کرده است و همچنین یک استادیوم را بازسازی کرده است. سرمایه‌گذاری کل در تجهیزات و تأسیسات بسیار شگفت‌آور است. سیستم‌های سرمایشی در استادیوم‌ها، سرمایه‌گذاری در امکانات اقامتی مانند جزایر خصوصی، ویلاها، آپارتمان‌ها و هتل‌ها تنها نمونه‌هایی از این هزینه‌های عظیم هستند.
در صورت بررسی شهر دوحه، بیش از ۱۵ میلیارد دلار برای مجتمع اقامتی معروف به «The Pearl» و ۳۶ میلیارد دلار برای متروی دوحه هزینه شده است. علاوه بر این، سرمایه‌گذاری‌هایی در شهرهای جدید مانند «شهر لوسیل» انجام شده که حول استادیوم لوسیل ساخته شده و دارای ۲۲ هتل و مسکن برای ۲۰۰,۰۰۰ سکنه است، همچنین پارک تفریحی، دو مارینا و دو زمین گلف نیز در این شهر پیش‌بینی شد.
