به گزارش ورزش سه ، منصور ابراهیم‌زاده بارها تا آستانه سرمربیگری سپاهان پیش رفت، ولی توافق نهایی باشگاه با این مربی اصفهانی که سابقه دستیاری در این تیم هم دارد هر بار به دلایلی حاصل نشد. این پیوند اما اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسید و سرانجام در میانه این فصل ابراهیم‌زاده و سپاهان به هم رسیدند. البته هر دو از روزهای اوج‌شان فاصله دارند. نه سپاهان دیگر در کورس قهرمانی است و نه ابراهیم‌زاده مربی روی بورس فوتبال ایران. با این حال نمی‌توان نسبت به موفقیت این همکاری خوشبین نبود.

بعد از برکناری فرکی نه استیماچ و ویسی و نه کرانچار نتوانستند سپاهان را به اوج برگردانند و نزول تدریجی تا امروز ادامه داشته که این تیم با تنها 20 امتیاز در رده سیزدهم قرار دارد و برای نخستین بار در این سال‌ها حتی خطر سقوط را احساس می‌کند.

سپاهان که به تناوب سراغ مربیان خارجی و ایرانی رفته، این بار ترجیح داد کسی را انتخاب کند که فضای باشگاه و فوتبال اصفهان را به خوبی می‌شناسد. او دو دوره در زمان مربیگری فرهاد کاظمی و لوکا بوناچیچ در سپاهان دستیار بوده و از سپاهان و انتظارات هوادارانش کاملا آگاه است. او به لطف همین شناخت به زمان زیادی برای تطبیق نیاز ندارد.

انتخاب‌های سپاهان معمولا بر اساس بومی‌گرایی صرف نبوده و درباره ابراهیم‌زاده هم این امر صادق است. او دانش و سابقه خوبی دارد و هرچند در سال‌های اخیر موفق نبوده، نمی‌توان از دوران موفقیتش در ذوب‌آهن چشمپوشی کرد. او در سپاهان و ذوب‌آهن دستیاری موثر و ممتاز بود و وقتی سرمربیگری را با سبزپوشان اصفهانی شروع کرد، توانست اثرش را به خوبی نشان دهد.

ذوب‌آهن ابراهیم‌زاده یکی از تیم‌های خوب ادوار لیگ است، هرچند نتوانست به قهرمانی برسد. آنها دو فصل متوالی به نایب‌قهرمانی لیگ رسیدند و یک بار جام حذفی را بالای سر بردند. تیمی که همیشه برنامه و نقشه داشت و مقابل هر حریفی می‌دانست چه می‌خواهد. مهم‌ترین دستاورد این تیم اما رسیدن به فینال لیگ قهرمانان آسیا بود. کافی است یادآوری کنیم که حتی مربیانی مثل قلعه‌نویی با استقلال و برانکو با پرسپولیس تنها توانستند تا نیمه‌نهایی این مسابقات پیش بروند و در حسرت فینال ماندند.

ذوب هرچند در فینال مغلوب سونگنام شد، ولی پیش از آن موفق شد تیم‌هایی مثل بنیادکار با هدایت اسکولاری و حضور ریوالدو و جباروف و پوهانگ استیلرز، مدافع عنوان قهرمانی را کنار بزند. بزرگترین موفقیت این تیم حذف الهلال در نیمه‌نهایی بود؛ تیمی که برای قهرمانی دورخیز کرده بود و با قراردادی سنگین مربی بزرگی به نام اریک گرتس را از نیمکت مارسی به ریاض برده بود. همین دستاورد ابراهیم‌زاده، یعنی رسیدن به فینال آسیا کافی است تا انتخاب سپاهان را امیدوارکننده بدانیم و از بازگشت او به چرخه مربیان لیگ برتر خوشحال باشیم.

ابراهیم‌زاده در مقطعی به نیمکت تیم ملی هم رسید. او در جام ملت‌های آسیا 2017 دستیار اول قلعه‌نویی بود و بعد از آن در سه بازی سرمربی موقت تیم ملی شد، ولی با خروج از اصفهان نزول این مربی شروع شد و نتوانست درخشش ذوب‌آهن را تکرار کند. نفت، راه‌آهن و پیکان انتخاب‌های مناسبی برای این مربی نبود؛ تیم‌های بی‌تماشاگری که شرایط خاصی دارند و نمی‌توان با آنها جاه‌طلبانه فکر کرد. انتخاب‌هایی که بیشتر اقتصادی بود و ابراهیم‌زاده را به تدریج از فهرست مربیان موفق خارج کرد. آخرین تیم این مربی مس کرمان در لیگ یک بود. قابل پیش‌بینی بود که او در آن مسابقات پیچیده بخت زیادی نداشته باشد و در نهایت ماموریت بازگرداندن مس به لیگ برتر شکست خورد.

ابراهیم‌زاده پس از مدتی دوری از مربیگری به لیگ برتر برگشته. سپاهان هرچند اوضاع خوبی ندارد، ولی بهترین فرصت برای این مربی است تا دوباره خودش را ثابت کند. قرارداد سپاهان تا پایان فصل است، ولی نتیجه گرفتن با این تیم سکوی پرتابی است تا او به صحنه اول فوتبال ایران برگردد. در صورت موفقیت با سپاهان قرارداد ابراهیم‌زاده به احتمال زیاد تمدید می‌شود و می‌تواند فصل آینده با تیمی که خودش انتخاب کرده به لیگ برگردد. جاه‌طلبی و اهداف بلندپروازانه سپاهان با مربی خوشفکری مثل ابراهیم‌زاده همخوانی دارد و می‌توان امیدوار بود که آنها دوباره رنگ موفقیت را ببینند.

او سه‌شنبه در نخستین جلسه تمرین سپاهان با وایت‌برد بزرگی در مرکز زمین حاضر شد و معلوم است که برای ترمیم و نجات این تیم برنامه دارد. او 9 بازی فرصت دارد که سپاهان را از پایین جدول بکند و به رتبه‌های بالاتر برساند. خوان اول، سخت‌ترین خوان، جمعه در ورزشگاه آزادی مقابل پرسپولیس است.